donderdag 28 februari 2013

Hond van de week, Waffel !!

Waffel


Waffel lijkt op een  maxi York, 9 kg en 32 cm, gecastreerd reutje, 5 1/2 jaar, zindelijk, loopt goed aan de lijn. Hij kan een beetje eigenwijs zijn. Hij kent alle basiscommando's etc. Hij zou goed passen bij iemand die veel thuis is. Een bench vindt hij alleen leuk als die openstaat en hij zelf mag kiezen om erin te gaan liggen. Hij is STAPEL op kinderen. Het is zo'n hondje waar je niet boos op kunt blijven omdat het echt een schatje is. Waffel kan bij katten maar ook voor hem geldt: als ze gaan rennen is er niks leukers dan er achteraan rennen.

Wilt U meer gegevens klik hier.

woensdag 27 februari 2013

Beertjes bestaan,...


Het hartverscheurende verhaal van Maiky

Haar vriendschap kent geen grenzen. Ze is één en al blijheid, openheid, zelfs na de gruwelijke realiteit die haar overkwam. Toen we in het dodingstation aankwamen waren haar pupjes er niet meer. Ze waren allemaal weg. Waar naartoe? Weten we niet, denken we niet aan. Maar weg zijn ze. Mama had melk die haar borstjes uit spoten voor die, die er niet meer waren. Net op tijd kon ze met ons mee, werd verzorgd. En het gaat nu een stuk beter maar draagt het verlies van haar pupjes zwaar. Ze zoekt er overal naar en kan ze niet vinden. Wij proberen haar op te vangen en proberen haar te doen denken aan een nieuwe start, maar het is een moedertje. Net als een moeder hoort te zijn. We waren helaas niet op tijd bij. Maar deze mama moet ooit zo gelukkig worden en zo schandalig verwend worden dat het overdreven is. Dat wens ik haar toe. Want het is zo een schat van een Settertje. 
 
Fabienne




 

Viva españa

Vandaag was een dag dat je niet meer wenst te herleven. Het was één en al dumpen, op de meest afschuwelijke manieren. Het lijkt wel of de crisis nu pas echt doorbreekt. Meer en meer mensen leven nu in hun auto, moeten uit hun huis. De verhalen swingen je om de oren en de hondjes druppelen gestadig binnen. God, hoe houden we dit vol?
Het meest dramatische was vanavond, toen een man een hondje binnen bracht dat hij onder in de vuilcontainer had gevonden. Hij hoorde gekreun toen hij zijn afval in de bak stortte. Het was een pup Podencootje, meer dood dan levend. We zijn naar de kliniek gerend, de dokter heeft alles laten vallen, heeft haar direct gereanimeerd , aan het infuus gehangen. We hebben warm water in plastieken flessen gegoten en het lichaampje omringd, we stonden er allemaal omheen, en dan zie je tranen in ieders ogen. Hier kunnen wij en ons team niet bij. Een Podencootje, de verstotene der Andalusia. Onze geweldige dierenarts heeft echt alle registers opengetrokken voor dat broze leventje. Vanavond had de dierenarts dan een plastieken mand met een warm dekentje in, warm water flessen, en daar legde hij haar in.  "Ik probeer Fabienne", zei hij, en zo ging de dierenarts naar huis. Voor zo een dierenarts dank ik God, die kan je maar zelden vinden !!We houden je op de hoogte,... meer duimen dat ze het redden mag,...kleine lieve Podenco
Fabienne

 

Ja hoor, ze wandelen,...

Ja hoor, ze wandelen,...onze nieuwe studenten zijn helemaal weg van die geweldige lieverds van ons, ze worden weer heerlijk
verwend,... heerlijk geknuffeld, en hun lange uren worden iets korter,...bedankt aan de studenten,..
 
 

dinsdag 26 februari 2013

Florian

Hier een berichtje over Florian.
 
Ongeveer een jaar geleden hebben wij hem opgehaald op Schiphol. Florian wilde toen echter geen stap verzetten. Dus hebben wij hem toen naar de auto moeten dragen. Ondanks dat hij nog maar een pup van drie maanden oud was, woog hij toch al aardig zwaar. Eenmaal thuis was hij de eerste weken zeer timide en bang, vooral voor mensen en andere honden.
De angst voor mensen hebben we zelf bij hem weggekregen en voor de angst voor honden is hij naar de hondenschool gegaan. Dat heeft prima geholpen, zo goed zelfs dat hij daarna naar elke hond toe wilde gaan. 
Het bange, timide hondje veranderde al snel in een vrolijke stoute pup, zodat er niet veel spullen in huis veilig waren.
De zindelijksheidtraining ging in eerste instantie ook niet van een leien dakje. Na de wandeling buiten poepte en plaste hij in de kamer en het liefst op de convectorputten. Ik heb dikwijls met een mesje poep zitten schrapen van tussen de lamellen...  Maar dit leed is intussen al weer een tijd achter de rug.
 
Na een half jaar begon hij steeds sterker te worden. Als hij wat zag of rook schoot hij daar met een harde ruk op af. Het resultaat was dat ik menigmaal over straat en zelfs een paar keer in de sloot gesleurd werd.
Ander tuigje gekocht en hij liep eerst als een lammetje, maar daarna trok hij er doorheen. Hij trok zo hard dat er zelfs een bajonetsluiting brak. Hierna een gentle leader gekocht. Tot nu toe gaat dat prima, maar Florian heeft er een behoorlijke hekel aan.
 
Hij wordt nu wat rustiger. In augustus vorig jaar is hij gecastreerd.
 
Het is een mooie hond met een lief karakter, maar wel gauw angstig.
We wandelen heel veel, ook door de kou brr !
 
Ik hoop dat ik nog jaren plezier van en met hem mag beleven.
Hierbij wat fotos van zijn puppietijd en zoals hij nu is.
  
Heleen Olijslager.







 

Dora (eerst Chicabimba) en Noodle

zaterdag 23 februari 2013

Urko, na aangereden te zijn door zijn eigen baasje

Mijn naam is Urko. Ik ben een herdertje van 2 maanden oud. 
Zijn baasje reed hem aan nadat hij hem niet gezien had op de parking waar hij enthousiast aangelopen kwam om hem gedag te zeggen. Geïrriteerd nam zijn baasje hem naar de dichts bijgelegen dierenkliniek, waar hij vroeg hem in te slapen, want met het geld dat de "REPARATIE" zou kosten kon hij een nieuwe pup gaan kopen. Hij liet het hondje voor dood achter. Hij vroeg het kleine ventje in te slapen, maar de dierenarts kon het niet. Kleine man werd geopereerd en hersteld van zijn verwondingen, klein klein broos dingetje,..zo klein. Onschuldig en zo trouw, zijn liefde voor zijn baasje op zijn twee maanden werd bijna zijn dood en toch... toch zal hij straks dat nieuwe baasje net zo trouw en lief hebben. Zijn pure zijn zal hijzelf nooit verloochenen.  
Zo zijn onze viervoeters. Zijn hartje zal altijd dat van zijn baasje tegemoet kloppen. 
Kleine Urko, alles komt goed voor je. Ook al ben je zo klein en weet je het niet, we zijn blij dat je in ons midden bent. 
Fabienne

He he,... en ik,....Enania,...

Enania, is een moedertje dat we uit LOS BARIOS gered hebben met 8 pupjes. Die zijn allen één voor één gestorven. Telkens huilde het moedertje stilletjes bij de dood van elk pupje dat ze met al haar krachten toch warm 
probeerde te houden. Maar de kou, wind en de regen had hun lichaampjes verkoeld. 
Het moedertje was lang erg depressief maar heeft nu een beetje de klap verwerkt. Ze is als zovele hondjes een onopvallend dametje dat ik graag eens aan jullie voorstel, want het karakter dat ze heeft is uniek en bijzonder. De familie die haar zou adopteren krijgt een zegen in huis. Een zegen van knuffels, aanhankelijkheid, humor, maar bovenal oneindige trouw. Haar vier korte pootjes met de witte botjes maken haar alleen maar nog aparter. Vergeet haar niet. Klein lief en dapper amper 37 cm. 

Fabienne







MóDena, het mirakel van onze refugio in Algeciras

Modena, is een hondje, een podencootje, dat sinds jaren in Algeciras leeft maar daar waarschijnlijk nooit zal weg geraken. Ze heeft een merkwaardig hartprobleem. Geen dokter hier begrijpt hoe deze hond nog in leven is, maar ze is het. Als je je hand op haar hartje legt lijkt het wel een zware dieselmotor die razend in haar lijfje de kachel aanhouden moet. We zijn bij zovele artsen geweest en geen van allen begrijpt hoe ze nog leeft, ze werd op straat gevonden met 6 pupjes, waaronder enkel Soledad het overleefde. Haar enige zoontje vond een gouden mandje maar deze lieverd is daar jammer genoeg niet aan gekomen met haar hartprobleem. Ze mag niet vliegen van de hartspecialist, wat jammer is, maar niets aan te doen. Ze is van karakter een echte zoete zachte en bijzonder gemakkelijke podenco, die alles over zich laat komen, alsof ze weet dat elk minuut  telt. Alsof ze elke dag plukt en dankbaar is dat ze er nog is als is het in een kooi zonder zicht op beterschap. 
 






 

Laatste dag studentjes met watergevecht

Studentjes laatste dag









Met onze studenten naar het dodingstation, .....

We hadden het beloofd, onze 5 studenten wilde zo graag zelf een hondje redden uit het dodingstation en dus gingen we er samen heen, ze waren allen erg gespannen en vroegen zich af wat het allemaal wel eigenlijk was, zoveel over gehoord, zoveel van gezien, in het leven van elke dag hier  is het een normale instelling, ....
Toen we er aankwamen waren bijna alle kooien leeg behalve  7 hondjes en een moedertje,...alle andere hondjes waren niet meer,... we hebben toen alle hondjes mee genomen, samen met het moedertje en haar kleintjes,....
Daarna zijn we nog naar een ander dodingstation gereden waar we ook nog enkele hondje van de dood gered hebben,...
Elke student heeft haar gered hondje een naam gegeven en gaat haar of zijn hondje opvolgen, volgen tot hij of zij gelukkig ergens in een gouden mandje ligt,...als altijd krijg je een slag in je emoties als je al die hondjes ziet,.. je neemt ze mee, maar je laat er zoveel achter, en dat,... dat is en blijft op je netvlies branden, of je wil of niet, mensen vragen dan, hoe kan je zoiets doen,..plezant is het niet,...en ook voor ons is dit hard, maar we moeten werelden redden,..mee nemen ... een voor een,...liefst zoveel mogelijk,...want geen hondje verdient op die manier te gaan...
maar die achter blijven, dat gaat je dieper dan je zelf wil,...

Fabienne

vrijdag 22 februari 2013

Sommige onder ons........

Onze lieve Tony wacht al zo lang,......
Bachus , bedenkend en triest,...

Warrebol
 
Onze Chance, ooit geadopteerd door een hondentrainer, een voorbeeld van een leerling, maar dan gedumpt omdat baasje naar Engeland terug ging, nu twee jaar,...
 
Izarra,... kan alleen naar een echte kenner van sharpei,...sinds haar beste vriend weg giong is ze niet meer wat ze ooit was,..
4 kapoentjes op een rij,..
Aron,..kijk toch in die ogen.....
Lola Brigi morgen eindelijk naar huis,...
Schatjes toch,...
Teide,...een prachtige hond met een gouden karakter,...
Een van onze pupjes,...