"Anna, je bent in ons leven gekomen in september 2018. Onze kleine meid, vriend van groot en klein. Een tikkeltje eigenwijs, soms Indisch doof maar o zo lief. In april werd je ziek en ondanks alles bleef je dapper en vrolijk. Tot die fatale zondag 2 november 2025 en je ineens heel snel achteruitging en onderweg naar de dierenarts van wacht, je geheel onverwachts plots in mijn armen wegging. Je keek mij aan gaf me nog 2 kusjes en weg was je.
Verdrietig en verbijsterd stond ik daar met jou in mijn armen. Zeven jaar mocht je deel uitmaken van ons gezin, maar wat hadden we er nog graag wat bij willen doen. Helaas, het mocht niet zijn. Guus zoekt je en begrijpt maar niet waar je blijft. Bedankt Fabienne en Viktor om haar uit het dodenstation te redden en Anna aan ons toe te vertrouwen om haar een nieuw mandje in ons gezin te geven. Zeven jaar werden onze en mijn armen gevuld met liefde, en werd je elke dag naar boven en beneden gedragen, want trappen maken durfde je niet. Nu zijn mijn armen leeg en rest er nog alleen de leegte van het gemis. Tot ziens mijn kleine meid, mijn Anneke Pannake, mijn Pieke Potloed zoals ik je noemde en waar je op reageerde, grappige meid.
Dit is mijn verhaal van Anna en ik kan nog een heel boek over haar schrijven en foto's doorsturen maar ik ga het hier bij houden. Ik mis haar heel erg en het verdriet is groot."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten