Hamilton is – denken we - een kruising tussen een Setter en een Cocker. Zijn vacht was in een vreselijke staat, en moest volledig weggeknipt worden, om de jarenlange ellende letterlijk te verwijderen.
Hij was en is nog steeds een trouwe jongen die dag en nacht aan de ketting hing bij zijn familie. Niettegenstaande zijn trieste bestaan was hij dol op zijn mensen en was hij altijd de liefste hond die je je kon indenken. Dat hoorden we van de mensen die hen uiteindelijk bij ons brachten.
Hij is nu bij ons en hij weet het allemaal even niet meer. Wat is dat nu allemaal!? Geen ketting meer rond zijn nek, een vacht die niet meer trekt, geen nachten meer in een vuile smerige kooi of op de harde grond. Hij moet aan zoveel wennen, en aan zoveel indrukken gewoon worden. Hamilton leefde op het erf samen met andere honden maar hier is het voor hem allemaal nieuw.
Hij is een lieve en mooie hond maar geen kant-en-klaar hondje aangezien hij nog zoveel heeft te ontdekken. Wie geeft hem die ene kans?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten