"Ze was meteen lief, liep rustig mee naar de auto en op mijn schoot is ze slapend anderhalf uur meegereden naar huis.
Daar maakte ze kennis met ons oude teckeltje Zen. Guus was al vier jaar, ze had verlatingsangst, dat was begrijpelijk, maar het was moeilijk om er weer vanaf te komen, maar met kleine stapjes is dat goed gekomen.Waar Guusje was, was ik, waar ik was, was Guusje verbonden door een onzichtbaar elastiekje van liefde. Nog nooit mocht ik het vrouwtje zijn van zo'n geweldige hond.
Ik heb haar beloofd dat ze voor altijd bij ons mocht blijven.
Nu is ze 14,5 jaar, ze is doof, ziet niet meer goed, dementerend, slikt medicijnen tegen haar darmklachten, maar nog steeds altijd bij mij ❤️
Ik probeer te genieten van elke dag maar jemig wat is het lastig om te weten, te voelen, dat onze vriendschap eindigend is...."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten