Bij thuiskomst kwam ze de eerste dagen nauwelijks haar reistasje uit en gaf geen kik, zodat ik me afvroeg of ze wel kon blaffen. Dat kon ze :-)
Ze rook een beetje naar Patchouli, daarom heb ik haar Tjoelie genoemd.
Ze vond al gauw aansluiting bij mijn maltezer mix Teuntje en de twee werden onafscheidelijk. Lekker lepeltje lepeltje liggen slapen. Teuntje overleed op 19 februari 2022 en dat was voor Tjoelie best pittig.
De eerste weken was Tjoelie nog niet zindelijk maar ze leerde snel. Ik heb 2 cursussen met haar gedaan, beide keren kreeg ze de eerste prijs omdat ze zich ondanks haar angst in de grote groep honden zo heldhaftig gedroeg. Agility vond ze erg leuk en ze was het enige hondje in de groep dat over het steile puntdakje durfde te gaan!
Tjoelie had een heel grappig loopje: haar voorpootjes kruisten een beetje waardoor het leek alsof ze zwemmend door het leven ging. Van zwemmen hield ze overigens niet, maar als het erg warm was zocht ze wel graag water op, meertjes, vennetjes, badjes of grote drinkbakken!
Thuis had ze soms speelse buien, dan ging ze rondjes rennen en van het ene kleedje naar het andere, daar ging ze dan verwoed op zitten krabben en gekke geluiden maken.
Bij de eerste zonnestralen rende ze graag de buitentrap naar het dakterras op om lekker met haar buikje in de zon te gaan liggen. Ze wandelde graag en kon met haar kleine lijfje flinke afstanden aan.
's Avonds lag ze graag op de rugleuning van de bank, met haar kopje op mijn schouder. Ze was een echt knuffeldiertje maar kon ook goed met haar makkers alleen thuis zijn. Vaak lag ze ook gezellig tegen poes Katrien aan.
Ongeveer 2 jaar geleden viel ze tijdens een wandeling ineens om, krabbelde weer op en stond met gekromde rug een beetje verdwaasd te kijken. Het vermoeden is dat ze toen haar eerste tia heeft gehad.
Daarna begon haar karakter te veranderen: ze wilde steeds minder op schoot en worstelde zich los als je haar optilde. Ook wassen en trimmen liet ze steeds minder toe en er was veel onrust. Ze bleef in toenemende mate heen en weer lopen, later strompelen, kon niet goed meer op het parket uit de voeten en werd incontinent.
In de loop der jaren is Tjoelie op veel vakanties mee geweest. In Nederland, Duitsland, Frankrijk, Portugal en 2 februari j.l Spanje. In het vliegtuig was ze heel rustig, maar in het huis kwam de onrust weer. De gladde tegelvloeren hielpen ook niet echt.
Tjoelie had thuis al onrustige nachten: huilen en zoeken. Hier in Spanje zette zich dat voort. Ze was inmiddels ook sterk vermagerd ondanks goede eetlust.
Toen ik afgelopen maandag (10-2-2025) merkte dat ze nergens meer plezier in had, ook niet in wandeltjes, heb ik de moeilijke keus gemaakt haar te laten inslapen bij een hele lieve dierenarts die het volkomen met me eens was dat ze echt op was.
Tjoelie was een supergrappig en lief hondje, ik hoop dat ze nu herenigd is met haar grote liefde Teuntje....
Rust zacht lieverdje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten