Op 18 november 2010,zijn mijn dochter en ik s'morgens vroeg vertrokken,[in een auto zonder verwarming,] om jou, lieve Shaila
op te halen bij je gast gezin in Bornem, BelgiΓ«.
Het eerste wat opviel, was hoe klein je was, maar ik was gelijk
verliefd op je. Zo vrolijk was je en sprong gelijk op schoot.
Dat was het begin van een hechte band tussen ons. Je was m'n maatje en ging overal mee naar toe. Veel vacanties naar veel landen in Europa, zelfs met de boot naar Engeland. We hebben veel samen meegemaakt '
Helaas kreeg je het aan je hart en moest medicijn slikken. Toen
,een paar weken geleden, ging je ineens hard achteruit, en bleek je vocht achter
de longen te hebben. Dat had de dierenarts gemist. Helaas was t toen te laat om
er wat aan te doen. En moest ik je, met pijn in mijn hart laten gaan.
Je was 14 jaar bijna bij mij. Zo'n lieve, makkelijke schat. Nog
steeds heb ik veel verdriet dat ik je moet missen.
Rust zacht lieverd! Je blijft altijd in m'n hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten