We kregen de vraag om een Podencootje te redden met een misvorming aan haar pootje. Hierdoor was ze niet langer bruikbaar voor de jager, hij wilde haar afmaken met een stok, zo luidde het. Gelukkig kon iemand hem overtuigen van dat niet te doen en haar naar ons te brengen. Wonder boven wonder kwam hij echt deze stumperd brengen. Hij zei dat het een goede, bovenste beste hond was maar dat hij er niets mee kon. Als extraatje had hij nog een onbruikbaar “voorwerp” bij dat zielig en bang aan zijn zijde stond.
Twee gebruiksvoorwerpen – althans naar Spaanse normen – maar voor ons twee hele lieve honden die eindelijk geluk hadden. Want wat zou er anders met hen gebeurd zijn!? Het is onder jagers een heel gewone zaak om hen te elimineren, om nog maar te zwijgen over de vreselijke manieren waarop ze dit laten gebeuren…
Onze twee kapoenen zoeken nu het geluk van hun leven, een echt thuis met zetel, snackjes, knuffels en veel liefde!
.jpeg)
Informatie over Coja vind je hier en over Blanqui hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten