Mijn lieve Twix,
Een 10-tal jaren geleden kwam je bij ons, Miel, Mini en ik in het leven. Fabienne had je uit een dodingsstation gered. Je had schurft en leismania. Toen je hier aankwam was je zo lief! Het klikte meteen. Je grootste obsessie was eten. Van zodra je ergens los mocht lopen verdween je op zoek naar alles wat eetbaar was. Maar je was de liefheid zelve, nooit of nooit heb je gegromd of enige zin van agressie getoond. Toen Canel erbij kwam was je zijn grote voorbeeld en dankzij jou heeft hij beetje bij beetje wat vertrouwen gewonnen.
De laatste tijd ging je zo achteruit. Je werd apathisch, je staarde vaak in het lege en je at haast niets meer. De bloedtesten toonden aan dat je bloedarmoede had en je nieren waren om zeep. Je moet je ellendig gevoeld hebben. Daarom, mijn lieve schat, hebben we je uit dit leven helpen vertrekken. Hopelijk heb je rust en vrede en zie je Miel en Mini weer. Het ga je goed mi amor, te quiero.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten