Dat is de vraag die we ons keer op keer stellen. Maar onze harde inzet die wij voor elk sukkeltje dat binnen komt intens gebruiken, is het meer dan waard en op elk potje past een dekseltje. Ik stel me vaak in in hun plaats en denk dan, hoe zou ik me voelen? Dat moeten mensen eens meer gaan doen, denken vanuit een ander standpunt, hรบn standpunt.
In dit geval weer de zoveelste slachtoffers van een jager, altijd moeten leven in erbarmelijke omstandigheden, een betonnen kooi zonder licht, met wat oud brood en een vieze bak water. Af en toe gaan jagen en als ze hier niet goed in zijn worden ze aan hun geluk over gelaten omdat je voor hen geen waarde meer hebt.
Noa en Mia zijn vermoedelijk twee zusjes die opgemerkt werden door onze vrijwilligers in Algeciras. Mia konden ze gemakkelijker te pakken krijgen, maar Noa moest uiteindelijk gevangen worden met een vangkooi want ze was zo bang door alles wat ze in het verleden meemaakten, hun nare ervaringen met mensen. Deze twee sukkeltjes zijn volledig “afgeleefd”, opgebruikt, en voor hun “baasje” - als je dat zo kan noemen - al lang vergeten. Ze hebben heel wat meegemaakt, en kwamen werkelijk in zwaar verwaarloosde toestand binnen. Mia had daarboven nog twee enorme hernia’s waar ze aan geopereerd moest worden en ondertussen al goed van hersteld is.
Noa en Mia hangen erg aan mekaar, maar Mia is de “dapperste” van de twee, en komt makkelijker uit zichzelf naar mensen, terwijl Noa liever de kat uit de boom kijkt. Ze laat zich aaien, ze laat zich aanraken, maar vindt alles nog wat spannend.
Wie wil deze twee sukkeltjes een betere toekomst geven?
Meer informatie over Mia vind je hier en over Noa hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten