Hij was ergens achter gelaten en doorkruiste de straten van Casabermeja. Geen mens die naar hem keek, en hijzelf klampte zich vast aan het leven, wilde niet opgeven, maar liefst ver weg van de mens die hem zoveel pijn en verdriet gedaan hadden. Vele jagers of andere rot eigenaars dumpen hun ongewenste honden op het industrieterrein, wanneer niemand het ziet. Ze laten hen aan hun lot over en kunnen rustig weg rijden want 's nachts is er geen verkeer noch beweging, en weinig of geen mensen die hen op hun laffe daad kunnen betrappen.
Een vrouwtje begon Ami eten te geven, maar hij was zo mager dat hij amper nog op zijn pootjes kon staan. Toen hij letterlijk neerviel van ontbering gaf hij zich over aan de vrouw, en die bracht hem naar de dichtstbijzijnde dierenkliniek. Hij was er slecht aan toe: bloedarmoede, had geen kracht meer, was ondervoed, zat vol ongedierte, en wat nog meer. Van daar kwam hij bij ons terecht en vertrok naar een liefdevol opvanggezin. Zij begonnen aan zijn wederopbouw, werkten aan zijn vertrouwen en heel langzaam ging hij mensen anders zien.
Onze Ami maakt stapje per stapje vorderingen en wil nu vooruit! Hij zal altijd een bang hondje blijven maar zal zijn baasje met z'n volle hart vertrouwen en liefhebben. We zouden hem niet in een stad plaatsen, noch in een appartement, maar een meer landelijk geleden huis met tuin en een familie die hem tijd en aandacht geeft om zich te ontplooien zou ideaal zijn!
Meer informatie over Ami vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten