Anderhalf jaar geleden hebben wij Gemma mogen adopteren.
Gema heette toen Emma in haar opvanggezin.
Emma hebben wij Oma genoemd omdat ze al heel wat pups had gehad en ze bij ons een nieuw hoofdstuk aanging.
Oma was een angstig hondje van ruim 10 jaar.
Oma was niet angstig naar mensen maar verkeer en andere honden wilde ze uit haar buurt houden.
Daarbij was ze verschrikkelijk angstig voor onweer en vuurwerk, maar ook echt bang.
Wij zijn zo van haar gaan houden en onze kat was partners in crime met Oma.
Oma ging bij ons op de bank als er onweer was oid en dan was het goed.
Oma ging mee naar stal en in het bos liep ze los en dat vond ze geweldig.
Wat ze het fijnst vond was autorijden, je weet natuurlijk nooit waar je naartoe gaat, maar ze vond het altijd leuk.
Als we op stal waren en Oma wilde naar bed, liep ze naar de auto en ging bij de deur zitten.
We hadden zo ons vaste ritueel dat Oma smiddags een middagdutje deed en dat moest wel op tijd!
Helaas hebben we moeten besluiten om Oma te laten gaan
We gaan haar zo verschrikkelijk missen, ze heeft mijn man en mijn hart goed weten te raken 
De stichting heel erg bedankt voor wat jullie allemaal doen voor al deze dieren.
Peter en Karin heel erg bedankt dat we deze lieverd hebben mogen adopteren en dat jullie haar opgevangen hebben 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten