Berichtje van adoptanten: "Juli 2019, een maand om
nooit meer te vergeten. Toen kwam eindelijk Okenia (nu Mia) toe in België met
de nodige vertraging door hartworm. Ze was zo bang en schuchter. Ik dacht bij
mezelf ’Waar moet ik met zo’n bang beestje beginnen?’ Ik zag haar als een
“projectje” waar ik heel voorzichtig en nog meer geduld moest mee hebben. En
mijn geduld werd beloond. Ik nam haar na 2 weken mee naar de hondenschool, waar
ze vooral vreemde geluiden leerde kennen, andere honden van alle formaten.
Uiteindelijk ben ik daarmee gestopt omdat ik van haar geen competitiebeest wil
maken, dat zit er niet in vrees ik en dat hoeft ook helemaal niet. We gaan
bijna dagelijks wandelen in velden waar ze op sommige stukken losloopt en
volledig tot haar recht komt. Niemand anders enkel wij twee. Daar geniet ze van
en ik ook. Ze is hier heel gelukkig, denk ik, en dat merk je ook aan haar, ze
wil altijd bij ons zijn en wil dikwijls gestreeld worden. Waar ze doodsbang van
is dat zijn jagers. Wij wonen vrij landelijk, en als het jachtseizoen geopend
is, dan blijf ik best binnen, heb ik gemerkt. Ze moet in Spanje toch een
slechte ervaring gehad hebben daarmee. Kippen, poezen, konijnen andere honden,
alles laat ze links liggen en heeft enkel aandacht voor mij of mijn vriendin.
Ze was dus echt niet geschikt voor de jacht, maar is wel superlief en een leuk
gezelschapshondje. Nogmaals bedankt voor Mia te redden. Volgend jaar, na de
verbouwingen, zijn we misschien van plan om een broertje of zusje te adopteren
voor haar, en dan denken we terug aan jullie organisatie waar jullie echt heel
fier mogen op zijn!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten