Garu, mijn lieve mooie Spaanse man, ik mis je zo. Je hebt - triest genoeg - maar ruim 4 maanden bij ons mogen wonen.
Je kwam als een beetje mopperige oude kater afgelopen najaar bij ons binnen, maar wel stiekempjes met onderzoekende pretoogjes. Je was in Spanje gered door ACE (dánk daarvoor!) en werd door mij geadopteerd. En wat wende je snel, wat voelde je je snel thuis en veilig, wat genoot je van ons gezelschap, het heerlijke voer, de zachte warme slaapplekjes. Ook van geaaid worden, maarre... níet te lang, dan kon ik een pets krijgen 😋. Zo leerde ik jouw grenzen respecteren en dat is goed! Je verkende je nieuwe wereld, binnen en buiten, lag heerlijk in het zonnetje op de vensterbank en kon het met je katten- en hondenhuisgenootjes prima vinden, vriendelijke wijze oude baas.
Het is zo mooi, zo ontroerend, zo geweldig en zo dankbaar om een oudere kat of hond, die vaak een triest leven achter de rug heeft, zo te zien opbloeien, gelukkig en blij te zien worden. Ik had je dat goeie leventje nog zó lang gegund, lieve jongen! Maar door plotselinge acute gezondheidsproblemen moest ik je, 1 dag na je 15e verjaardag, laten gaan. Zó oneerlijk. Dág lieve blije Garu, dank dat je bij ons was 🐱."
Ik hoop dat dit voldoende recht doet aan mijn grote vriend Garu!
Vriendelijke groeten,
Dorith
Geen opmerkingen:
Een reactie posten