Zijn vorige baas was een jager, eentje van de
slechtste soort, eentje die niet het recht zou mogen hebben om zelfs maar een
hond aan te raken,… Maar helaas is het anders in de realiteit, zoveel gaan
onder hun handen de hel in en weer uit, maar weinigen leren de hemel kennen,…
Dat is zo intens triest in dit verhaal,… Voor onze Micky ligt het
anders,… Hij werd gered van zo een jager,… Hij zat opgesloten in een
klein stinkend kot, met droog brood en de jarenlange uitwerpselen om hem heen,…
Hij zag weinig daglicht en hoorde nooit een vriendelijk woord, hij leefde de
hel,…
Mickey toont door zijn harde leven en
verwaarloosde lijfje erg oud, niets is minder waar echter, hij is amper 4
jaar maar de jaren hel hebben hem getekend,… Zijn blik is leeg, hij
verwacht niets meer van zijn leven, hij heeft zich erbij neergelegd dat
het zo was en niet anders,… Nu hij bij ons is krijgt die lege blik een
beetje meer leven, hij kijkt vol overgave naar zijn verzorgers, die hem
een bakje eten bezorgen en vers water, hij kan het niet geloven,
hij loopt en springt en lacht bijna van geluk,… Hij is geen oudje meer
maar wil lopen en rennen en mee gaan en bij je zijn, hij voelt zich nu al in de
hemel,…
Kan je je voorstellen wat er door hem heen
zal gaan als hij straks een baasje krijgt die hem een mandje geeft, een
warme deken, een chauffageke die zijn lijfje opwarmt en een lange wandeling
door het bos, met alle geuren en kleuren van het leven? Kan je je voor stellen
hoe deze lieverd hem dan zal voelen?? Wie geeft hem deze hemel?
Meer informatie over Micky vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten