In Memoriam Vida

Lieve, dappere Vida,

Iets meer dan vier jaar geleden kwam jij in mijn leven.

Een klein hoopje, heel erg mager en te zwak om te lopen.

Toen ik jou de eerste keer vasthield was er gelijk een band voelbaar.

Een band waar niemand meer tussen kon komen.

Je was toen bijna 10 jaar en had je hele leven bij een broodfokker in een draadkooitje gezeten, alleen maar pupjes krijgen, dat was jouw leven.

Verder kende je helemaal niets, je had nooit de liefde gekregen die jij verdiende.

Vanaf dat eerste moment dat wij elkaar zagen heb ik jou beloofd alles voor je te zullen doen en er altijd voor jou te zullen zijn.

Onvoorwaardelijke liefde, dat is wat jij nodig had en wat je ook hebt gekregen.

Gelijk vanaf het begin was je aan het tobben met jouw gezondheid, je had epilepsie die steeds heftiger werd, maar jij liet je niet uit het veld slaan en ging dapper door.

Jouw gebitje moest gesaneerd worden, geen probleem voor mijn Vida ze sloeg zich daar kranig doorheen.

Na een jaar ontdekte ik een tumortje bij een van jouw tepeltjes, dit bleek kwaadaardig en de hele strip tepeltjes moest verwijderd worden.

Een hele spannende operatie, ik was zo bang dat je dit niet zou overleven.

Maar het tegendeel was waar, je kwam uit de narcose en krabbelde weer overeind alsof er niets gebeurd was.

Mijn kleine vechtertje,… wat was/ben ik trots op jou!

Ondertussen werden de epileptische aanvallen alleen maar erger, maar je krabbelde toch elke keer weer overeind.

Vorig jaar kreeg je Glaucoom aan je rechter oogje, weer een operatie.

Onze dierenarts had er vertrouwen in dat dit goed zou komen, dus had ik ook dat vertrouwen.

Weer een hele spannende tijd, het was erg wennen voor jou met één oog door het leven te gaan maar het lukte jou en je ging weer je eigen gangetje.

Door de epilepsie ging je wel steeds meer achteruit, uiteindelijk werd je blind aan je andere oogje en werd het voor jou wel steeds moeilijker om je te redden.

Je kreeg een eigen toiletje in huis zodat je wist waar je moest plassen en dat deed je geweldig.

Hoewel ik natuurlijk hoopte dat je er nog tien jaar zou zijn wist ik diep van binnen wel dat dit niet eeuwig kon doorduren.

Vorige week vertrok ik voor een paar dagen naar Spanje en toen ging het mis.

Elke keer als ik een voor langere tijd wegging kreeg jij erge aanvallen.

Ook dit keer kreeg een cluster van aanvallen en je bent daarna niet meer de oude geworden.

Jouw baasje heeft heel erg zijn best voor jou gedaan maar het mocht niet baten, toen ik thuiskwam zag ik gelijk dat het niet goed ging.

Jouw lichaampje kon niet meer, je was moe gestreden.

Helaas heb ik jou moeten laten gaan,…

Dat was het moeilijkste moment in mijn leven,…jou laten gaan, maar je kon echt niet meer,…ik kon niet anders dan jou loslaten.

Je bent altijd een blij ei geweest, een echt vechtertje waar menigeen nog een voorbeeld aan kan nemen.

Altijd vrolijk kwispelend en bijna dansend door het leven gaan, dat was hoe jij was,…ik heb zoveel bewondering voor jou.

De band die wij samen hadden was zo speciaal, je was altijd bij mij,…waar ik was jij en andersom,…mijn kleine soulmate!

Je zult voor altijd in mijn hart doorleven, het was echt een eer om jou die vier jaren te hebben mogen verzorgen en liefhebben.

Lieve Vida,…je hebt eindelijk rust gevonden,…rust zacht!

Je bazin Manon.

Klik hier voor een filmpje dat Manon gemaakt heeft.