Een
doosje meer,… 9 kleine hummeltjes kijken je aan, vol angst, vol onzekerheid, een
hoopje trillende lijfjes,… Als je dat ziet, dan staat je
hart even stil en nu nog steeds word ik hier nog altijd even stil
van,… Je begrijpt het niet,… Je
wil het niet begrijpen,… Je neemt ze automatisch op in je hart, onmiddellijk,
zonder nadenken,… Ze hebben recht op onze steun, onze hulp,…
Je neemt
ze binnen en kijkt naar elk van hen,… Het wordt je duidelijk dat ze wel dezelfde
mama hebben maar verschillende
papa’s,… Een mama die weer moest baren, haar pupjes ter wereld bracht en haar
vervolgens weer abrupt werden ontnomen,… Om straks bij de volgende
loopsheid weer hetzelfde te moeten ondergaan,… Weerloos en zonder
stem,…
Deze
kleintjes zagen danzkij haar het licht van het leven, maar werden ongewenst
gedumpt snel na de geboorte,… Hier zijn ze dan: Gago, Gaita, Gota, Galeno, Guzman, Garza,
Gamba, Glosa en Gaucho,… Negen wezentjes,… Gedumpt, alsof het niets is, en reeds
opgegeven,… Maar voor ons zijn het levens, wereldjes, met recht op een waardig
bestaan,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten