Hier met hun foster papa.. nog even...tranen vloeien...we hechten ons
allemaal aan die lieve opgroeiende snoeten. Ieder van ons heeft verdriet als ze
dan naar huis gaan...ze zijn even jou familie, jou hondjes of katjes
geweest...
Hun moeilijke start opgevangen, hun moeilijke eerste nachten, de talrijke
plasjes en drolletjes opgeruimd, hun vaccins gezet en dan afgewacht of alles
goed ging, hun sterilisaties of castraties als het kon begeleid, hun tandjes in
de meubelen, hun tandjes in nog veel meer....hun eerste bslketje vangen...en
dan...
Ze vertrekken...dat is altijd even slikken...en pijn in het hart... Onze
foster mensen van overal maken dit mogelijk! Zij zijn hun gouden tweevoeters die
hun besparen om op te groeien of te moeten tijdelijk leven in een kooi! Foster
gezinnen zijn zo intens belangrijk voor onze hondjes en katten... bedankt
allemaal! En hoe pijnlijk het ook is....ik weet meer dan wie hoe het voelt...als
je ze dan gelukkig ziet...knuffelend met hun nieuwe baasjes...rennend en
blij....dan...dan kan je er vrede mee hebben en is het de moeite waard!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten