Elisabeth

Even een update van Elisabeth (nu Liesje). Helaas konden wij door nare omstandigheden Liesje niet zelf

ophalen in Eindhoven. Mijn vriendin was zo lief om haar te gaan halen maar is wel geschrokken van

de angst van Liesje. Zij wilde de bench niet uit en “bevroor” helemaal.

 

De eerste 2 dagen hebben wij haar lekker laten slapen. Een plasje in de tuin en verder helemaal niets.

Zij ontdekte dat je in een mandje bij de kachel wel heel erg lekker ligt en dat doet ze dus de hele dag.

Uit zichzelf komt zij er nog niet uit, behalve om te eten maar belangstelling voor onze andere honden

heeft zij niet. Alle honden laten haar ook met rust, alsof ze voelen dat ze tijd nodig heeft.

 

Als we gaan wandelen, moet je haar echt meenemen want naar buiten vindt ze nog wel eng.

Op het moment dat ik haar tuigje omdoe, bevriest zij nog steeds. Ik moet haar de mand uittillen want

uit zichzelf komt zij echt niet.

Wij gaan ‘s morgens in de auto met alle honden naar een recreatieterrein, lekker stil en alleen maar weiland.

Inmiddels herkent zij het terrein en haar staart gaat even omhoog als we er zijn. Grappig is dat zij

helemaal blij is als we weer thuiskomen. Zij weet niet hoe snel ze weer in de mand moet gaan liggen.

 

Het is duidelijk dat Liesje uit een huissituatie komt. Zij is helemaal zindelijk en gewend aan alle huisgeluiden.

Hoe zij met 5 pups in een dodingsstation terecht is gekomen, zullen we nooit weten en wat er met haar

is gebeurd dat ze helemaal “bevriest” als je haar pakt ook niet. Wat wij wel weten is dat wij haar alle tijd

gaan geven die zij nodig heeft om weer vertrouwen in mensen te krijgen en dat wij alles zullen doen om

haar een heerlijk leven te geven. Gelukkig merken we niets van haar hartkwaal, zij kan een normale

wandeling aan en van de kogels in haar rug schijnt ze ook geen last te hebben.

Het gaat helemaal goed komen met dit meisje, daar zijn wij van overtuigd! Wordt vervolgd!

 

Marian.