We waren in het dodenstation toen de
bel ging,… Van op een afstand konden we al zien dat het een man was, met een
dier in zijn hand, vastgegrepen bij het
nekvel,… Naderbij bleek het een hond zijn,… Hij had
hem vast bij zijn nek, als een konijn, en daar hing het weerloze
beestje,… Hij wilde hem afgeven aan het dodenstation,
waar de dood onvermijdelijk zou volgen voor hem,… De
kans om hem af te geven kreeg hij niet, Diane had hem al vast en ik deed de auto
al open,… klaar ! Hij werd gelukkig niet ingeschreven,
anders had hij daar 10 dagen moeten wachten, dat hebben we gelukkig kunnen
vermijden,… Stoom kwam zowat uit Diane's oren, terwijl
ik de eigenaar van het dodenstation en het baasje van de hond moest overtuigen
dat hij bij ons goed terecht zou komen,… "Kalmte kan
je redden”,… Maar het is niet altijd makkelijk als je meemaakt wat wij dagelijks
meemaken,… Ondanks dat Diane de man lekker op zijn
Aalsters de volle lading gaf, en ik dit “vrij” vertaalde, liep het toch goed
af,… Het baasje kwam nog even naar ons bij de auto,
keek ons sarcastisch aan, en zei: “Hij is ziek en blind, en veel te onnozel om
te jagen,… Dus doe er mee wat je wil, ik moet hem niet
hebben,…” Eyes, zo hebben we hem genoemd, heeft
inderdaad een waas over zijn ogen, we zullen hem nu verder onderzoeken,… Feit is
dat het een hondje is dat alleen maar slaag kreeg,…
Als je nog maar je hand durft opheffen duikt hij al
volledig in elkaar,… Schrijnend om te zien,… Verder is hij super
sociaal met iedereen, blij en dankbaar voor zijn dagelijkse
kommetje eten en de knuffel over dat lieve hoofdje van hem,… Wat een schat, wat
een schat,… Hij is niet volledig blind, maar we zullen in de loop
van de komende weken weten hoe we dit allemaal kunnen verbeteren of
genezen,…
Meer informatie over Eyes vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten