Met Api gaat het prima. Hij is een Spaanse charmeur, hij is heel
aanhankelijk, best wel jaloers en begint een serenade te zingen als hij vindt
dat hij eten wilt. Hij houdt ervan geaait te worden. Eigenlijk een heel
makkelijke hond. Wel valt op dat hij nog steeds moeite heeft om naar je toe te
komen als je op grond zit en roept. Ook heeft hij een eindeloze eetlust wat we
oplossen met 2x per dag wat sperziebonen geven. Tot nu heeft hij geen last van
zijn verwaarloosde breuken, hij loopt wat raar maar ach, dat hoort gewoon bij
hem. We zijn dus ook niet terug naar de dierenarts geweest. Verder is hij kern
gezond en hij zorgt ervoor dat iedereen hem erg lief en schattig vindt. Api
loopt mij de hele dag achterna, zit ik te werken in de keuken ligt hij lekker in
zijn mandje en als ik op de bank zit, ligt hij tegen mij aan. Ook vindt hij het
prima als anderen hem aaien….aandacht is aandacht. ;-). Hij heeft een voorkeur
voor het stelen van sokken en daar dan lekker op te sabbelen en aan mijn
broekspijp hangen als hij vindt dat ik niet snel genoeg ben met eten geven.
Buiten kan hij prima los, komt als je hem roept en loopt niet weg. Kortom….we
zijn heel blij met hem en genieten elke dag van hem.
Met vriendelijke groet,
Arlene Lubbers
Dit was Api nog in de Refugio
En hier in Nederland waar hij ook naar de kapper gaat zoals jullie zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten