Maar hoe of wat was ons nog niet helemaal duidelijk.
Op Facebook zag ik wel eens adoptie hondjes uit het buitenland voorbij komen dus ben ik gaan googelen. Ace kwam al snel voorbij in de zoekopdracht en op de website heb ik als eerste de rubriek; een woord van Fabienne gelezen.
Indrukwekkend, het greep ons aan zijn ons verder gaan verdiepen in de werkzaamheden van ace, de hondjes die allemaal in de opvang zaten etc.
Ik herinner me het nog als de dag van gister, de laatste maandag ochtend van november, het regent en het waait hard.
Ik zit in mijn pyama op de bank met iPad en blader door het bestand van hondjes die op zoek zijn naar een gouden mandje.
Best gek trouwens om een nieuw gezinslid zo uit te kiezen, meestal wil ik wel zien en voelen waar we voor kiezen maar Spanje is net te ver weg!
Heb al wat foto's doorgestuurd naar Mick, mijn aanstaande die druk bezig is op zijn werk. Leuke lieve hondjes maar voor allebei nog geen liefde op het eerste gezicht, totdat Gandia voorbij komt. Een super zoet lief wit hondje, met hele mooie witte wimpertjes, bruine oortjes en een zwarte vlek aan de zijkant van haar lijfje. En dan de omschrijving die er bij stond wat betreft haar karakter, de leeftijd, haar grootte, alles klopte en Mick was ook meteen enthousiast!!!
Hier zouden we mee verder willen. 'S-avonds besloten ace te mailen om het adoptie proces in actie te gaan zetten in de hoop dat ze nog beschikbaar was, maar het moest zo zijn want dat was ook zo.
We hebben een enthousiaste mail de deur uit gedaan en kregen als snel de vragenlijst die we in moesten vullen. Ik kreeg er de zenuwen van en hoopte heel erg dat we aan de eisen zouden voldoen om Gandia naar Nederland te krijgen. En jawel, daar was het verlossende mailtje! Kort na de vragenlijst terug gestuurd te hebben kregen we de bevestiging dat Gandia in optie stond voor ons, we goedgekeurd waren op papier en er een huisbezoek zou volgen.
Het huisbezoek volgende dezelfde week nog door Denise zelf want ze voelde goed aan dat we stonden te popelen, hihi!
Na een super informatief, goed en leuk gesprek de definitieve goedkeuring gekregen en het wachten was begonnen op de sterilisatie die Gandia als lief jong moedertje van 1 jaar nog moest ondergaan. Toen wachten op hoe haar herstel zou verlopen en wie weet kon ze dan nog voor het nieuwe jaar mee op de vlucht naar Nederland. En jawel, 17 december hebben we haar s'nachts om half een op Schiphol opgehaald!!! Het leek wel of ik moeder werd, ik was dezelfde avond alleen maar aan het rommelen en poetsen in huis en was op van de zenuwen.
Toen met 30 kg puppy brokken op naar de aankomt hal op Schiphol.
We namen brokken mee zodat deze met het vliegtuig weer mee terug konden naar Spanje voor de andere hondjes en wie weet wel voor Gandia haar twee baby's!
Na wachten gingen de deuren dan open en hoorde we wat geblaf, gingen voorzichtig kijken en daar zat ze dan, mega blij in de bench en wat was ze klein!!! Veel kleiner als ik onze gedachte.
Ik moest een beetje huilen en we waren Opslag verliefd.
De dag erna alleen maar gekroeld samen op de bank, wat een knuffel kont hadden we gekregen en wat vond ik dat fijn!!!
Thuis ging alles goed op wat huilen na aan het begin van de nacht als wij naar bed gingen en ze beneden bleef maar na een paar weken was het over, vond uiteindelijk andere hondjes minder eng en haar zelfvertrouwen groeide!
Nu samen elke dag naar de bossen, samen op cursus, vaak een weekeind naar zee waar Mick zijn ouders een huisje hebben, rennen over het strand achter de meeuwen aan, mee op vakantie naar de Franse Ardennen, ons tweede thuis. Daar lopen we uren door de bossen, speelt ze in de tuin en ligt ze zoals wij zeggen als een Spaanse zonnegod languit buiten op de mat tegen de muur aan in de zon en zucht ze af en toe van genot! Ze is thuis, bij ons en wij zijn ongekend blij met haar komst! We kunnen ons niet meer anders voorstellen en is het beste wat ons overkomen is!
Liefs Marleen, Mick en Gandi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten