Gelukkig is het een succesverhaal, we zijn enorm blij met Elmer en
willen hem voor geen goud meer missen.
Vanaf het allereerste moment van ophalen op Schiphol is hij
vreselijk aanhankelijk , soms af en toe tot vervelends toe.
Toen we hem ophaalde sprong hij gelijk in de auto en ging met zijn
hoofd in mijn nek hangen, vriendschap was direct gesloten.
We hadden al een boxer teef, en we zijn naar aankomst thuis om 1
uur 's nachts met beiden naar het park gegaan om met elkaar kennis te laten
maken, het was tenslotte het huis van Indy.
De kennismaking ging heel goed, Indy vond deze jonge knappe bink
wel interessant en was helemaal blij en uitgelaten en begon direct zijn snoet te
likken.
Bij thuiskomst ging Elmer door het huis lopen en maakte direct
kennis met de andere bewoners de katten, ook dit leverde weinig problemen op,
tot grote opluchting van mij want dat is wel waar ik bang voor was hoe Elmer op
onze katten zou reageren.
Na wat rond gelopen te hebben klom Elmer op de bank bij mij op
schoot, dit is wat hij tot op de dag van vandaag nog steeds probeert.
We konden hem natuurlijk nog niet loslaten met het uitlaten, maar
Indy was gewend om altijd los te lopen. Dus spelen met elkaar werd lastig
buiten.
De volgende dag had ik bedacht dat een lange lijn van 15 meter een
uitkomst zou zijn, zodat hij toch een stuk met Indy mee kon rennen en niet weg
kon lopen.
Dit was geen succes want hij ging als een speer en dat kon ik
natuurlijk nooit mee rennen, totdat hij een enorme ruk in zijn nek kreeg en zich
een hoedje schrok van de correctie die niet nodig was en hij kwam heel
onderdanig terug en ging tegen mij aan lopen. Dit was ook niet de bedoeling ik
heb hem los gemaakt op hoop van zegen en hij was zielsgelukkig en bleef mij
keurig in de gaten houden hij liep een paar meter met Indy mee en kwam telkens
terug om te kijken waar ik bleef, en dat doet hij nog steeds. Het is maar zelden
dat hij aan de riem loopt.
Hij is veel te bang om ons uit het oog te verliezen en dat is heel
fijn, want zo heeft hij alle vrijheid.
De dagen die volgden vond Indy deze jonge vent minder leuk ! Hij
bleef namelijk, en pikte haar mand in en at mee en speelde met haar speeltjes en
kreeg net zoveel aandacht dat was dus niet de bedoeling en ze was jaloers en
begon te grommen.
Indy is altijd de baas geweest van de twee , maar ze is enige tijd
geleden uitgegleden en heeft haar rug en poten zodanig bezeerd dat ze niet goed
meer uit de voeten kan en heeft aan kracht veel ingeleverd, toen werd het pas
echt vechten, we hebben dit een klein beetje laten gaan omdat in de natuur de
wet van de sterksten geld, voorheen konden ze naast elkaar eten maar toen Indy
minder werd leverde dat een aantal flinke vechtpartijen op. Nu hebben ze zelf
besloten om eerst Elmer te laten eten en als hij klaar is gaat Indy eten.
De rust lijkt weer gekeerd en ze hebben de plekken gevonden.
Elmer heeft onze harten veroverd en is lief en aanhankelijk, stoer
en ook een held op sokken !
Hij vind het soms moeilijk om met andere soortgenoten te spelen als
het van een ander ras is dan een Boxer.
Hij duwt kleinere hondjes ondersteboven door altijd met zijn
voorpoten tegen ze op te springen en benaderen van andere honden doet hij met
hoge snelheid waardoor een aantal honden bang zijn van hem, hij doet niets rent
er heel hard omheen en komt dan weer terug.
Hij is ongelofelijk veeleisend en je kan niet om hem heen, thuis
loop hij de hele dag achter mij aan met zijn neus letterlijk in mijn
knieholten.
Soms leg ik hem daarom even een poosje vast zodat hij ook leert om
ergens rustig te kunnen liggen, dat betreft is hij erg halsstarrig.
Verder zijn ze samen veel in de fietsenwinkel van mijn man aanwezig
en hebben ook de harten van de klanten gestolen, er zijn zelfs mensen die alleen
maar voor de honden komen.
Ook als bewaking doet Elmer het goed, hij is best pittig als het er
op aan komt.
Maar zelf kan hij ook soms voor een aantal dingen bang zijn.
Autorijden is favoriet, meegaan naar het water en naar de bossen
hij doet niets liever.
Verder zeggen wij dat hij in het verkeerde hondenlijf is geboren
want het liefste kruipt hij op je schoot en valt dan in een hele diepe zeer
tevreden slaap.
Dat is Elmer op zijn aller gelukkigst !!!
Vorig jaar zijn we een week met vakantie geweest in Malaga en
hebben van die gelegenheid gebruikt gemaakt om bij de stichting ACE een kijkje
te nemen.
Het was leuk om te zien waar Elmer vandaan komt en waar hij is
opgevangen.
Het bezoek was zeer prettig en we werden hartelijk ontvangen en
rondgeleid.
we kregen inderdaad de indruk dat er echt alles aan gedaan wordt om
zoveel mogelijk honden op te vangen en die alles te geven zover het mogelijk is
en de middelen daarvoor aanwezig zijn. Wat ons enorm opviel was de hoeveelheid
honden en die bijna allemaal vriendelijk waren naar ons.
Onvoorstelbaar als je bedenkt wat veel van deze honden hebben
meegemaakt en hebben moeten doorstaan.
Op de terug weg hebben wij voor de stichting 5 honden mee naar
Nederland genomen die allemaal geplaatst waren, dit was leuk en fijn om te
doen.
Ik kan na ons bezoek aan ACE ,mensen met een gerust hart een hond
daar vandaan aan bevelen, er wordt zoveel gedaan om ze geplaatst te krijgen en
plaatsbaar te maken.
Petje af voor de medewerkers en stagiaires van ACE, want alle
dieren verdienen een kans.
Met vriendelijke groet,
Jacqueline en Paul de Kruif
Driebergen
Elmer met z'n truitje aan bij ACE in Spanje
Bij het water met z'n nieuwe vriendin Indy bij ons in Driebergen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten