Onze Lili-Lupa haar verhaal...waar zal ik beginnen?
Misschien bij het 'krakje' in mijn hart dat ik kreeg wanneer ik haar
verhaal
zag passeren op Facebook.
Een bijna niet te verklaren gevoel van verbondenheid, in mijn buik wéten
dat zij bij ons gezinnetje hoorde.
De 'dit kan niet, ik ben zeker van mijn buikgevoel'-ontgoocheling toen ze
voor iemand anders in prereservatie stond, en tegelijkertijd de vreugde dat ze
zo gauw een mandje vond, dat haar tijd in het asiel zo kort mocht zijn.
Het sprongetje dat mijn hart maakte toen ze toch naar ons mocht
komen!
Na een aantal mails, telefoontjes en een huisbezoek van Joke ging het plots
snel.
Zondag 29/11 mochten we haar verwelkomen op de luchthaven van
Oostende.
De afspraak bij de dierenarts maandag 30/11 stond ook al gepland.
Er was iets mis met haar pootje en we wilden haar graag onmiddellijk de
beste zorgen geven.
Maar even terug naar zondag:
Wàt een schatje zat daar in dat kooitje! Veel te mager, helemaal verkouden
maar kwispelen dat ze deed! Ontroerd werden we nog een keer instant
verliefd.
Maandag bij de dierenarts:
Serieuze luchtwegeninfectie waarvoor antibiotica werd opgestart.
Haar linker achterpootje was zoals verwacht minder goed nieuws: een
non-union (niet aaneengegroeide breuk) van het scheenbeen.
Aangezien ze maar 4,8kg woog en verkouden was, moest ze eerst aansterken
alvorens de operatie kon doorgaan.
De ergste symptomen van de verkoudheid (snot, niet door neus kunnen ademen,
niezen) waren snel beter maar het duurde toch 50dagen en evenveel pilletjes
antibiotica om de waarde van haar witte bloedcellen van 45.000 naar een normale
waarde van 11.000 te krijgen.
Met een gewicht van 6,4 kg was ze klaar voor operatie!
En ondertussen toonde ze zich helemaal als het hartendiefje zoals ze door
jullie werd omschreven. Wat een ongelooflijk lieverdje!
Ze loopt écht over van liefde, dankbaarheid, verwelkomt iedereen al
kwispelend. Enkel katten houdt ze op blafafstand!
Zo héérlijk dankbaar om haar te trainen.
Ze was heel snel zindelijk.
Ze gaat nu flink zitten wanneer we haal leiband aandoen, wanneer ze buiten
of terug binnen wil en wanneer we haar brokjes uitscheppen, waar ze aanvankelijk
1m hoog sprong en gek werd van enthousiasme.
En ondertussen is onze Lili flink aan het revalideren!
De (toch wel zware) operatie is goed verlopen.
We zijn zo fier op haar!
Ze doet haar naam Lili-Lupa (kleine wolvin~klein vechtertje) àlle eer
aan.
Ze heeft zoveel meegemaakt en toch blijft ze zó lief!
2 dagen na de operatie mocht haar drukverbandje er af en ondanks alle pijn
gaat ze de dierenarts al kwispelend begroeten!
Wij zijn zó dankbaar, zij maakt ons gezinnetje compleet.
Dank je wel aan iedereen van ACE/Shin voor wat jullie doen voor deze
lieverds!
Heel veel liefs van Bart, Tamara, Juno en Lili-Lupa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten