Nog een paar uurtjes te gaan !!!

Opvanggezin blikt terug op 2014

Alweer meer dan drie jaar vangen wij regelmatig een hondje op voor ACE. De ene keer een herplaatser, de andere keer een hondje uit Spanje dat alvast naar Nederland mocht komen.

Dit jaar kunnen wij met veel voldoening terugkijken op 5 mooie adopties van ‘onze’  hondjes.

In februari kwam Loesje mee uit Spanje, waar ik een bezoekje had gebracht aan de Refugio. Ze heette toen nog Madre Lucilla en verbleef al een aardig poosje in Algeciras. Wat een grappig, klein vosje en het duurde dan ook niet lang voordat er serieuze belangstelling voor haar was. Loesje is geweldig goed terecht gekomen! Een jaar geleden nog in het asiel en nu een prinsessenleventje in een mooi huis, vlakbij de hei.

Een maand na het afscheid van Loesje kwam Dacia over uit Spanje, ik mocht haar zelf ophalen op Schiphol, waar ik ook de vluchtopvang van de andere honden deed. Dacia was zo’n ongezien en onopvallend hondje en zat alweer een jaar bij Isabelleke. Ze is maar twee weken bij ons geweest, want een lieve, oudere dame was gelijk helemaal weg van haar. Het gaat heel erg goed met Amber, zoals ze nu heet en we kunnen wel zeggen dat ook zij een echt prinsessenleventje leidt!

Het was pas mei en toen kwam alweer ons derde opvanghondje van dit jaar. Tanita. Ook zo’n lief, braaf meisje en ook zo ongezien in het asiel. Zij is half juni naar haar nieuwe baasjes vertrokken, dus we hadden inmiddels het idee dat onze opvanghondjes ‘als broodjes bij de bakker gingen’.

Terwijl Tanita nog bij ons was, kwam Ella door omstandigheden terug naar de stichting om herplaatst te worden. Een heel mooi, nog geen jaar oud meisje. Ze deed het heel goed in onze roedel en ik ben ook met haar – onder begeleiding van hondengedragsbegeleider Joep Klaassen – met clickertraining gestart. Vlak voordat wij zelf op vakantie gingen (wat kwam dat mooi uit!) kwam het nieuwe baasje van Ella haar ophalen. En nog steeds krijgen we regelmatig een berichtje en leuke foto’s van Ella.

We waren nauwelijks terug van vakantie begin augustus toen we het verzoek kregen om twee honden tegelijk op te vangen. Lisa en Linda, beiden als pup geadopteerd, maar door verdrietige omstandigheden konden de baasjes niet meer voor hen zorgen. Gelukkig twee goed opgevoede dames, die zich prima aanpasten aan hun nieuwe situatie. Lisa was de rustigste van de twee en begin oktober mocht zij bij haar nieuwe baasje gaan wonen. Nu zij als hond alleen bij iemand woont, is ze helemaal opgebloeid en geniet van de fijne wandelingen en haar rustige plekje in huis.

Tja, en dan hebben we natuurlijk nog steeds Linda  bij ons. Ze gaat als opvanghond mee het nieuwe jaar in. Hopelijk gaat er in 2015 dan toch iemand voor haar vallen. Ze is natuurlijk wel een beetje groot, soms een beetje lomp, maar zo lief en aanhankelijk! Ze luistert goed en is echt zo’n trouwe lobbes. Als je ’s morgens beneden komt is Linda de eerste die je komt begroeten. 

Het is dus echt een ‘goed opvangjaar’ geweest en we zijn er trots op dat we hebben bijgedragen aan de adoptie van 5 honden in Nederland.

Misschien zijn er mensen die dit lezen en ook overwegen om opvanggezin te worden. Natuurlijk moet je wel weten waar je aan begint, maar het is heel dankbaar en mooi om te doen! Ik kan het alleen maar aanbevelen!

Groetjes van Erna Oosterbaan-Gram (en Jurjen, Femke en Klaartje)

Aankomst vliegveld Eindhoven gisteravond 29 december.

Gisteravond zijn er Moa en Monique in Nederland aangekomen en met hun nieuwe baasjes meegegaan naar hun gouden mandje. Wens de adoptanten heel veel plezier met deze lieverds.
Denise jij weer bedankt voor de begeleiding op het vliegveld.

Dankzij deze passagier konden de honden naar Nederland komen, dank je wel!!

Samen steun zoekend bij elkaar

Moa

Monique

De gelukkige adoptanten met hun nieuwe huisgenoot.

Bella (voorheen Daniella)

Lieve mooie Bella,

Bella is inmiddels een maand of vier bij ons en wat zijn we dol op haar!
Ze kwam bij ons als een bang vogeltje. Van mannen moest ze al helemaal niets hebben. Het heeft 1,5 dag geduurd voor ze naar de man des huizes durfde te kijken...eigenlijk was ze bang voor alles en iedereen, behalve voor de kinderen en voor mij.

Al vrij snel kwam het allemaal goed. Bella voelt zich fantastisch bij ons. Ze is geweldig met de kinderen en ook met met haar nieuwe baas is ze de beste vriendjes. Onlangs zijn we naar Vlieland geweest en wat hebben we van elkaar genoten. Heerlijk ravotten op het strand en daarna lekker kroelen. Binnen een echte luilak en buiten heerlijk speels. Iedere ochtend fietsen we samen naar het park en racen we een rondje. Zij lekker los. En dan gaat ze als de brandweer!

Ze hoort er helemaal bij. Dat vind ze zelf ook. De lieve schat heeft een heerlijk plekje in het midden van de bank en toe krijgt ze een klein porretje want dan ligt ze zo hard te snurken. We hebben zo veel lol om en met haar.

We zijn ook met haar op cursus geweest. Dat was in het begin best een beetje spannend want ze vond alles eng. Allemaal andere honden, schaduwen en vreemde mensen en bewegingen. We hebben alles in haar eigen tempo gedaan en..tot onze verbazing zijn we met vlag en wimpel geslaagd. Bezoek vond ze ook erg spannend, dat gaat steeds beter. We zijn zo trots op haar! Het is een lief hondje wat we nooit meer kwijt willen. 

Groetjes Kim

Verhaaltje Sef (voorheen Fonso)

Sef,

Daar stonden we dan 25 juli, op Rotterdam Airport. Wachtend op 'onze' Sef, en vooral erg nieuwsgierig naar hoe hij zou zijn. We moesten wel erg lachen toen we hem voor het eerst uit de bench zagen. Wat een grote oren! En die heeft hij nog steeds. En wat een lieverd. Ondeugend dat ook. Maar leuk ondeugend. En een kroelkipje. En als hij een vogeltje spot, is hij weg. Maar komt altijd in vol galop weer naar ons toe gerend. 

Gister hebben we ook kennisgemaakt met Sef z'n zusje Rosa (voorheen Floortje). Ook zo'n mooi, lief hondje. Maar dan zwart. Ze waren onafscheidelijk. Alleen maar spelen spelen spelen. Zo leuk om te zien! 

We hopen ooit ook nog eens kennis te kunnen maken met een van z'n andere broertje/zusjes. Hij heeft nog een broertje, Flores, die nog op de ace site staat en wacht op een warm nestje. Geloof ons, een leuker beestje kunt u niet vinden! Als we een groter huis hadden, zouden we hem er zo bij willen adopteren.

Groetjes,
Jim & Vanja 

Aankomst Schiphol, vandaag 29 december.

Vanmiddag zijn er weer 4 honden in Nederland aangekomen.
Deze zijn vóór het nieuwe jaar met hun kontjes in 
een gouden mandje terecht gekomen!
De honden zijn: Toy, Manolito, Bale en Lilico.

Toy nu Troy

Manolito

Bale

Lilico die over 2 weken mee in Frankrijk gaat wonen

En hier de hele groep.

Bedankt Saskia en Odette voor de opvang vanmiddag.

LOVELY

Lovely geadopteerd  de 20 oktober.

Foto van Lovely nog in Spanje

Een trouwe en dankbare hond.

Zie hier een filmpje over Lovely

Groetjes

Anne

Vakantie opvang gezocht van 17 januari - 24 januari

Lieve mensen,

de opvangmoeder van Adyn wil een weekje op vakantie.
Is er iemand die hem een weekje wil opvangen?
Gegevens van Adyn staan bij de opvanghonden.
Graag mailen naar Anneloes Kokshoorn.
ace.anneloeskokshoorn@gmail.com

Adyn is 40 cm hoog (lijkt op de foto's groter) en is 6 jaar 

Aankomst Eindhoven 28-12-14.

Het was gisteravond allemaal vertraagd en de adoptanten,honden en vluchtopvangster Vivian, hebben veel geduld moet hebben voor de honden aan de adoptant kon worden gegeven. Maar hier volgen de foto's, weer even genieten van de komst van weer 4 honden uit de Spaanse hel.

Jolie

Jinema

Jinema en Jolie

Anthony

 Muna

Sfeer foto's,...

Bedankbrief aan ACE

Beste vrienden ,

Allereerst wil ik jullie enorm bedanken voor het zorgen en vervoeren met veel zorg van onze lieve hond Roxy. En wat zijn wij Simon, Karin en Bella blij met deze harige vriend. Nooit hadden we kunnen bedenken wat een enorme lieve schat wij zouden krijgen uit Spanje, want ja wat kan je verwachten van een hondje wat op straat gewoond  en veel meegemaakt heeft.

5 Maart was de dag dat we Roxy op gingen halen  een superspannende dag ! Wat waren we benieuwd naar ons nieuwe gezinslid. Het ging allemaal zoals was aangegeven en nadat het vliegtuig geland was moesten we nog een poosje wachten voordat de honden in de aankomsthal waren. De  kennel  werd opengemaakt en daar zat onze lieverd, helemaal beduusd en nerveus voor wat er ging gebeuren. Nadat we even aan elkaar gewend waren was het tijd om naar de auto te gaan en op weg naar huis te gaan. Roxy vond het een beetje spannend in de auto maar gaf al heel gauw te kennen dat hij zich bij ons veilig voelde , wat heel bijzonder was. Aangekomen in Katwijk zijn we direct doorgelopen naar de duinen om even wat frisse lucht in te ademen en alle spanningen van die dag achter ons te laten.  Meteen was er een klik met onze dochter Bella en Roxy en de wandeling in de duinen deed ons allemaal goed.

Bij thuiskomst deed Roxy alsof hij er al jaren was , ging heerlijk op zijn kussen liggen, at zijn bakje leeg  en met uitlaten deed hij daar meteen zijn behoeften. De periode die hierna kwam was er een met een enorme groei in het gedrag va Roxy. Hij werd steeds vrijer, blijer en een echte knuffelbeer voor zijn eigen roedel. We zijn nu 9 maanden verder en nog steeds groeit hij in zn gedrag, natuurlijk zijn er ook wel trauma s bij hem ontstaan waar je rekening mee moet houden hij vind bijvoorbeeld jongetjes in alle soorten en maten niet zo leuk en zwarte tassen..brrr reuze eng allemaal. Maar voor ons als gezin hebben wij een SUPERHOND! Altijd blij en lief , houd van knuffelen uitgaan op het strand , lekker rennen door de duinen en dat het liefst met het hele gezin, dan pas is het feest helemaal compleet.

Dus dat we blij en gelukkig zijn met onze spaanse amigo dat mag wel duidelijk zijn denk ik. Dus nogmaals heeeeeel veel dank aan alle medewerkers van de organisatie , petje af voor allemaal !!

Lieve groetjes Simon, Karin en Bella  en Roxy de Jong 

Eef het verhaal

Ik ben Eef een Franse Bulldog dame van acht en half ik kom uit het buurland Spanje waar ze huisdieren zoals ik niet al te serieus nemen. Ik was een kweekmoedertje een gebruiksvoorwerp. Ik heb mijn hele leven veel kindjes gebaard gewoon omdat het geld opleverde. Ik ben inmiddels de tel kwijt geraakt en al mijn kindjes uit het oog verloren. Ik hoop maar dat zij goed terecht zijn gekomen, hier maak ik mij dikwijls grote zorgen over. Hoe zal het met mijn kinderen gaan leven ze nog, zwerven zij op straat lijden zij honger of zijn zij in het afschuwelijke dodingsstation terecht gekomen? Mijn god ik moet er niet aan denken wat mijn schatjes allemaal zou kunnen overkomen, in een land zoals Spanje kan er van alles met ze gebeurd zijn?

Ik zelf heb het geluk gehad dat ik op een dag bij ACE terecht ben gekomen, er ging een wereld voor mij open wat een lieve zorgzame mensen om mij heen. Ik werd eindelijk gezien als een lieve hond die liefde en warmte en vooral veel knuffels heerlijk vindt. Ik was behoorlijk moe van alles, mijn lijfje laat de sporen van alle zwangerschappen nog duidelijk zien. De Spaanse dokter heeft mij onderzocht en wat bleek ik was weer zwanger. Deze keer hebben deze lieve mensen er voor gezorgd dat ik geen moeder meer zou worden en hebben besloten mijn kindjes weg te halen en gelijk gezorgd dat ik nooit meer moeder zou kunnen worden, want inmiddels ben ik eigenlijk al een oma, acht en half is al best een leeftijd hoor voor een Franse Bullen dame. Wat een opluchting was dit, langzaam aan herstelde ik van de operatie en genoot van de liefde en goede zorgen van alle medewerkers van ACE die dagelijks alle zorg op zich nemen van mij en mijn soortgenootjes, want alleen was ik daar zeker niet, er waren er nog zo velen die net als ik geduldig zitten te wachten en zo verlangen naar een eigen thuis en gouden mand omringt door mensen die van ons zullen houden en waar we veilig zijn zonder zorgen kunnen genieten van ons leven.

Er werden foto’s van mij gemaakt, ik heb erg mijn best gedaan om zo charmant mogelijk over te komen zodat iemand zijn of haar hart aan mij zou verliezen en voor mij zou kiezen. Mijn foto’s werden op de site van ACE gezet en ja hoor er was een mevrouw in Nederland geïnteresseerd in mij, hoe is het mogelijk, ik ben dus toch de moeite waard en mag er zijn? Ook al was het allemaal nog wel onzeker of het allemaal door zou gaan, ik ben het vertrouwen toch een klein beetje kwijt geraakt, dus verheug ik mij nog nergens op.

De Spaanse dokter heeft nog allerlei testen bij mij gedaan want langs het Middenlandsezeegebied heersen nog allerlei rare gevaarlijke ziektes en als het even niet mee zit ben je één van de slachtoffers die wordt gestoken door die ontzettende nare zandvlieg Leishmania genoemd, aangezien hier in Spanje niet zo nauw naar de zorg van dieren wordt gekeken en er natuurlijk ook niet wordt bestreden zijn er veel honden besmet geraakt en gestoken door deze afschuwelijke zandvlieg. Waaronder ook ik helaas kwam uit mijn test dat ik Leishmania heb. De Spaanse dokter heeft mij gelijk op de Allopurinol gezet een pilletje wat deze ziekte onderdrukt. O jee, dacht ik, als die mevrouw in Nederland mij dan nog maar wil want dit maakt de situatie toch iets anders? Ik kon alleen nog maar hopen, hoe goed ze bij ACE ook voor mij waren en zorgden, ik verlangde zo ontzettend naar mijn eigen plekje waar ik veilig zou zijn maar vooral rust zou hebben. Ik verlang na een turbulente acht en half jaar gewoon naar een rustig liefdevol thuis.

Er werd gebeld met de mevrouw in Nederland en er werd overlegd. De mevrouw hoefde  er niet eens over na te denken en zei gelijk dat ik juist nu meer dan welkom bij haar was. Er moesten nog veel dingen geregeld worden, de mevrouw moest het regelen met haar werk in Nederland enz. zodat zij alle tijd voor mij zou hebben vooral in het begin. Bij ACE in Spanje werden al mijn
papieren/verklaringen in orde gemaakt en een datum gezocht plus begeleiding om mij naar Nederland te kunnen vliegen. Er gaat heel wat aan vooraf hoor voordat je je gouden mand instapt, veel lieve mensen zetten alles in werking om mijn droom waar te kunnen maken en de droom van nog zoveel hondjes! Fantastische mensen zijn dit die ik eeuwig dankbaar zal zijn.

Dagen en nachten gingen voorbij totdat er op een ochtend een groepje stagiaires weer naar huis gingen naar Nederland! Ik mocht met deze mensen mee. Maar o jee wat gebeurde er allemaal, ik werd in een grote reisbench  gedaan met een heerlijk zacht wit kleedje er in. We gingen met de auto, mijn god waar ging ik nu weer naar toe? We kwamen aan in een hele grote ruimte met veel mensen en drukte waar weer allerlei papieren getoond moesten worden enz. Het duurde allemaal maar lang en ik liet het maar gebeuren en over mij heen komen, wat kon ik anders doen? Ik werd met mijn reisbench op een rolband gezet en naar een groot eng ding gebracht die veel lawaai maakte. Samen met allerlei andere spullen ging ik onder in het ruim van dit grote enge apparaat wat ze een vliegtuig noemen. Na lang wachten en heel veel herrie en lawaai ging dat grote enge ding heel hard rijden en daarna de lucht in, voor het eerst van mijn leef vloog ik, de reis naar mijn nieuwe leven is begonnen maar oh god wat vond ik dit spannend en eng, ik kon niets anders doen dan afwachten.

Voordat ik naar mijn gouden mand werd gevlogen zijn er in Nederland ook allerlei dingen vooraf gegaan er is gebeld over en weer en er is bij de mevrouw een huisbezoek geweest om te kijken of ik wel goed terecht zou komen. Er moet een vluchtbegeleider op Schiphol geregeld worden die mij en de mevrouw dan begeleid en opvangt en ons eindelijk samen brengt. Er gaat zoveel  dingen aan vooraf er wordt zoveel geregeld in Spanje en in Nederland door allemaal lieve mensen met een hart voor dieren die hun vrijwillig inzetten om ons een zo goed mogelijk leven te bezorgen dank jullie wel allemaal voor alle goede zorgen en inzet. Dit zal ik nooit vergeten.

Toen ik eindelijk op Hollandse bodem stond in een compleet andere wereld duurde het ook nog erg lang voordat ik de stagiaires, mijn vluchtbegeleiders, weer zag. Gelukkig na lang wachten eindelijk weer wat zekerheid van deze mensen ik zat nog steeds geduldig te wachten. In mijn reisbench werd ik weer op een grote kar gezet en zo meegenomen naar de schuifdeuren bij aankomsthal 1, daar stonden heel veel mensen, wat een drukte, en tussen al die mensen stond mijn nieuwe vrouwtje geduldig op mij te wachten samen met Erna onze begeleidster van ACE. We hebben elkaar natuurlijk nog nooit gezien. Mijn nieuwe vrouwtje en Erna namen afscheid van de stagiaires, mijn vluchtbegeleiders, en bedankten hen hartelijk voor de goede zorgen. Ik ging samen met mijn nieuwe vrouwtje die nieuwsgierig door de tralies van mijn bench keek naar een rustig plekje. Ik werd gelijk bewonderd als dapper, knap, mooi en lief, de complimentjes vlogen mij om mijn grote oren heen. Erna onze begeleidster deed eindelijk het deurtje van de bench open, nieuwsgierig stapte ik na zoveel uur wachten mijn bench uit en viel direct in de armen van mijn nieuwe vrouwtje. Ik gaf haar likjes en zij knuffelde mij terug ohhh wat spannend allemaal en wat een belevenis, wat een warmte en liefde voelde ik van alle kanten, wat een heerlijk veilig gevoel is dit. Mijn nieuwe vrouwtje nam afscheid van Erna en bedankte haar voor alle goede zorg en uitleg. Zo ging ik door de drukte van Schiphol naar een Schipholtaxi die op ons stond te wachten, dit had mijn nieuwe vrouwtje al geregeld. Op weg naar mijn  nieuwe thuis. Na ongeveer 30 minuten rijden zijn we in Uitgeest aangekomen zo heet het dorpje waar ik nu woon.

Mijn nieuwe vrouwtje is erg rustig en geduldig zij laat mij mijn nieuw thuis ontdekken en eigenlijk voelt het gelijk goed, er staat een warme zachte mand, op een andere plek ligt een heerlijk  groot kussen en op de bank ligt een kleed, dit heeft mijn voorkeur, ik kies voor de bank en ben zo ontzettend moe van alle indrukken dat ik heerlijk in slaap ben gevallen. Wat een mooie droom is dit, volgens mij is mijn droom uitgekomen. Het is heerlijk rustig bij mijn nieuwe vrouwtje die nu al zoveel van mij houd, ik wordt geknuffeld en verwend maar vooral in mijn waarde gelaten zodat ik op mijn tempo kan bijkomen en zijn wie ik ben en wil zijn een gelukkige huishond die Eef heet.

We zijn na een week ook even bij een Nederlandse dokter geweest om nog even alles extra te checken en te controleren en gelukkig is alles goed, mijn organen functioneren goed alleen heb ik  artrose dit is minder fijn maar hier krijg ik nu natuurlijke pijnstillers voor en die werken best wel goed. Natuurlijk krijg ik dagelijks mijn Allopurinol tegen de Leishmania en over 3 maanden gaan we nog eens kijken hoe ik er voor sta? Want mijn organen, vooral mijn nieren, moeten goed in de gaten gehouden worden omdat de Allopurinol deze kunnen aantasten en dit willen we natuurlijk voorkomen. Om de leishmania onder controle te houden moet ik om de 3 maanden getest worden.

Zoals het nu gaat ben ik dik tevreden elke ochtend na onze eerste wandeling krijg ik mijn ontbijt van vers vlees met een kippennek en wat visolie. Als avondeten krijg ik ook vers vlees met 2 kippennekken, hier ben ik dol op, jammie echt  smullen hoor en iedere dag als het even kan een ander soort  smaakje vlees. Tussendoor krijg ik lekker van die gedroogde stink pensstaafjes of kippennekjes, stinken die dingen maar ik vind zoooo lekker.

Voor de rest bouwen we langzaam onze wandelingetjes op, het is hier best leuk wandelen hoor en ik kom regelmatig andere vriendjes tegen waar ik het goed mee kan vinden. Ik ben wel echt een Spaanse dame en echte mooi weer hond, ik moet nog erg wennen aan het Hollandse klimaat. Natte voeten en kou vind ik maar niks en wil dan weer zo snel mogelijk naar binnen lekker warm bij de kachel.

Ik word door iedereen bewonderd en geaaid, iedereen vindt mij een schatje en dit ben ik natuurlijk ook. O ja, ik heb 2 slechte tandjes waar ik op het moment geen last van heb maar dit moet wel goed in de gaten gehouden worden, hier zorgt mijn vrouwtje wel voor. De hondentandarts vertelde dat ze liever gezien mijn omstandigheden geen narcose wilt toepassen, heb ik even mazzel als het niet nodig is hoeft het gelukkig ook niet. Van mij hoeft het sowieso niet eerst maar eens helemaal bijkomen van alles en heerlijk genieten van mijn nieuwe comfortabele leventje, ik ben ontzettend tevreden en laat dit ook regelmatig aan mijn vrouwtje zien door haar blij te maken en te laten lachen want ik ben best komisch hoor een echte charmeur. Ook door mijn liefde en aanhankelijkheid, maar vooral mijn grote dankbaarheid, aan mijn vrouwtje te laten zien want dit ben ik zeker.

Op 15 oktober 2014 heb ik mijn gouden mand gevonden en is mijn nieuwe leventje begonnen, welliswaar in een koudkikkerlandje waar het regelmatig regent maar ik ben al acht en half en vindt het allemaal wel prima. Zo als het nu gaat ben ik heel gelukkig met mijn vrouwtje en mijn vrouwtje met mij, we zijn dikke maatjes voor het leven en genieten samen van elkaar, we hebben elkaar gevonden en het voelt of het altijd al zo is geweest.

Mijn vrouwtje is super trots op mij, ik kan ook al een paar uurtjes alleen zijn en ben helemaal zindelijk, eigenlijk ben ik gewoon een voorbeeldig hondje met niets anders dan veel liefde in zich en dit ook graag wil geven. Mijn vrouwtje vindt mij een geschenk uit de hemel,  gelukkig houd mijn vrouwtje ook van knuffelen en van rust, samen zijn we heel gelukkig ik hoop nog heel lang op deze manier te kunnen genieten van het leven.

Dag allemaal iedereen een dikke knuffel van  een hele blije gelukkige Eef (eerst Eefke)  

Week end puppie,... YURIKA

Aankomst Rotterdam 26 december

Helaas zijn de foto's die de vluchtopvangster Saskia gemaakt heeft jammerlijk mislukt. Ik heb een foto kunnen bemachtigen via Kelly die samen met haar moeder Manon de honden overgevlogen heeft, waarop Daantje en Smily staan.
De andere aangekomen honden waren Enebro, Alonso en Hilario.

Als een van de adoptanten dit leest en wel foto's heeft zijn ze altijd welkom.

Daantje de zwart witte honden en Smily

Alonso

Enebro

Hilario

Bedankt Kelly en Manon voor het overvliegen van deze honden!

Wachten op de hondjes.....

Yep daar komen ze.........

Als eerste Hilario

Alonso thuis aangekomen!