Ik zag je foto's op de site en werd op slag verliefd.... ik deed meteen een
adoptieaanvraag.
Geschrokken was ik toen ik de boodschap
kreeg, dat je niet gezond was en je toestand zorgelijk... Het was naar mij toe
misschien niet eerlijk om je nog te adopteren, maar gelukkig mocht het wel. Ik
had het gevoel dat jij al bij mij hoorde, dus hoe kon ik je in Spanje laten...
en op de terugweg van het vliegveld wist ik dat het met mijn gevoel wel goed
zat, want na een paar minuten legde je al je koppie in mijn nek. Het was een
"match made in heaven"....
Alles wat mogelijk was hebben we gedaan om
jou de kans te geven op een mooie oude dag, en die had je zo verdient na alles
wat je meegemaakt had. En dat is ook gelukt, we hebben 13 prachtige maanden
gehad samen en inmiddels ben je nu 14 jaar. Maar maandag nacht sloeg de man met
de hamer toe, je werd ineens ziek, we zijn naar het ziekenhuis gesneld en alles
is voor je uit de kast gehaald. Pijnstillers, een infuus, een echo, een
longfoto, je werd onderzocht door de internist. Alhoewel je nog ziek was, mocht
ik je dinsdag middag meenemen naar huis om je daar te verzorgen. Als bij een wonder was je de volgende dag weer helemaal
de oude.
Dus vrijdag belde ik de internist vol goede moed om je
bloeduitslagen te horen, we dachten dat de uitslag zou zijn, dat de Erlichia
weer teruggekomen was, die met antibiotica goed te behandelen is. Maar wat een
domper !!! en wat een vreselijk nieuws !!! Het was helemaal geen Erlichia het
was de kanker en die was uitgezaaid ! Er is niets meer aan te doen. Je krijgt nu
pijnstillers, we hebben nog maar een paar maanden samen en ik moet het week per
week bekijken... Ik hoop bij God dat ik het zal zien als jij vind dat het genoeg
is, want ik wil niet egoïstisch zijn...
Zelf heb je gelukkig niets in de gaten, jij leeft in het moment. Je lijkt
het ziekenhuis al weer vergeten en loopt hier kwispelend in het rond, je
knuffelt weer als geen ander en je moppert weer zachtjes al kleine Bobby op "jou
bank" springt. Maar vanavond ben ik nog verdrietig, de tranen staan in mijn
ogen. Daar heb jij helemaal niets aan dus beloof ik je: morgen staan we fris
weer op en dan gaan we het leven vieren; alles eruit halen wat er in zit, want
de wereld is zoveel mooier met jou erin !
Je baasje.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten