Vandaag, 6 april, is het een jaar geleden dat Mila bij ons is komen wonen. Bij ACE heette ze Mar. Wij hadden toen al een ander hondje via ACE, nl. Gizzy. Gizzy is een geweldig hondje, echt een lot uit de loterij, dus ik vroeg me van te voren af of ik net zoveel van Mila zou gaan houden als van Gizzy. Nou, dat is Mila 100% gelukt. Het is een schat van een dier, die helemaal in ons gezin is opgenomen en bij ons hoort.
Mila is bij ons gekomen als een heel bang hondje, dat bij voorkeur onder een tafelblad in de keuken op haar kleed lag. Dat was haar veilige haven. Het heeft even geduurd voor ze tijdens een wandeling durfde te plassen/poepen. Ze deed het bij voorkeur in de tuin, als iedereen binnen was. Maar stapje voor stapje, dag voor dag, werd ze minder bang en kroop ze letterlijk en figuurlijk uit haar schulp. Wat hierbij geholpen heeft is veel geduld en een voorzichtige benadering maar bovenal: Gizzy! Van hem heeft Mila geleerd dat er niets is om bang voor te zijn en dat er heel veel te genieten valt. Ik denk echt dat ze nu een gelukkig hondje is. Ze geniet van de wandelingen, van knuffelen, van spelen, van eten. Ze weet precies wanneer ze mee mag of wanneer ze iets lekkers krijgt. Onbekende mannen (vooral die met een harde stem) vindt ze nog wel eng, maar als zo’n man maar eenmaal zit en niet op haar let, komt ze op een gegeven moment wel kijken.
Al vrij snel lieten we haar los in het bos en dan ging ze lekker met Gizzy spelen. Maar op een gegeven moment heeft ze de reuk van konijnen en reetjes opgesnoven en ging ze daar achteraan. Sindsdien is het elke keer de brandende vraag of we kiezen voor veiligheid (van haarzelf, andere dieren of mensen) of vrijheid. Het is zo heerlijk om haar los te zien rennen en rausen, ze is dan ook zo mooi! Maar ze gaat echt uit het zicht en het is maar afwachten wanneer ze terug komt. Ze komt wel terug en laat zich dan ook probleemloos aanlijnen, maar ze komt terug wanneer ZIJ er aan toe is. We hebben verschillende plekken geprobeerd, maar na een paar keer op dezelfde plek, gaat ze achter dieren aan en reageert dan totaal niet op ons of op het lekkers dat we bij ons hebben. En helaas zijn hier geen omheinde losloopgebieden. Mocht iemand nog tips hebben, dan houden we ons aanbevolen!
Gizzy was in eerste instantie super jaloers op zo’n vreemde indringer die ook aandacht kreeg! Al snel kwam hij erachter dat het ook wel heel leuk is om samen te spelen en te wandelen. Maar hij houdt altijd goed in de gaten of hij wel de topdog is. Hij gaat bijvoorbeeld graag op een hoger plekje zitten of liggen dan Mila. En hoewel Mila groter en sterker is en een indrukwekkend gebit heeft (Gizzy heeft geen hoektanden meer), laat ze hem in de waan dat hij de topdog is.
Gizzy en Mila brengen ons heel veel: verbondenheid, liefde en plezier (en heel veel zand).
Bedankt Isabelleke, Fabiënne, Pia en al die anderen die meegeholpen hebben om deze twee hondjes en nog heel veel anderen, op te vangen.
Frans, Rinie en kids
 |
| Gizzy en Mila in veilige haven |
 |
| Mila en Gizzy aan het spelen |
 |
| Mila in Zwitserland |
 |
| Wat zijn ze mooi |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten