Hallo
lieve dieren en mensen. Hier ben ik weer,jullie weten wel, Zizi.
Het
is nu al januari maar ik wil jullie toch vertellen hoe ik de kerstdagen heb
doorgebracht.
Al
even van tevoren kwam de kerstboom naar beneden en alhoewel ik dat wel eerder
had meegemaakt was ik wel erg bezorgt dat mijn vrouwtje de boom te dicht bij
mijn vensterbank zou neerzetten. Ja en op mijn vensterbank breng ik een groot
deel van de dag door. Als de school uitgaat zwaaien de kinderen naar me, dag
Zizi daag. Heel gaaf is dat.
Gelukkig
kwam ook dit jaar alles weer goed en kon ik op de vensterbank achter de kerstverlichting
alles bekijken. De beide buurhonden moet ik goed in de gaten houden want die
ene wil steeds een poot binnen ons hek zetten en dat kan ik natuurlijk niet
goed vinden. Ik heb met die twee wat meegemaakt, bar en boos, maar dat vertel
ik jullie een andere keer wel. Nu wil ik mij tot de kerstdagen beperken.Op
kerstavond ging 's avonds de bel. Daar kan ik aan horen wie er komt. Dit klonk
allemaal goed. Kassie en zijn vrouwtje kwamen. Dat is heel fijn want Kassie is
mijn vriend. Hij komt uit Roemenie maar is al heel lang in Nederland, blaft
inmiddels ook goed in het Nederlands. Mijn vrouwtje zegt altijd dat Kassie dezelfde
brokken krijgt als ik, maar mooi niet die van Kassie zijn veel lekkerder dan de
mijne.
Toen
wij 's morgens ons ontbijt op hadden, extra lekker dit keer, gingen we een eind
lopen. Jammer dat het wat regende, erg fijn was het dus niet. Ook kwamen we geen
andere honden tegen. We kwamen echt niets en niemand tegen om eens lekker tegen te
blaffen of te grommen. Wat was ik blij dat we weer thuis waren. Lekker voor de
kachel liggen of in mijn stoel. Ja, ik heb mijn zaakjes goed voor elkaar, een
eigen stoel, een eigen vensterbank en ook nog een warme kachel om voor te
liggen.
Mijn
vrouwtje ging zitten lezen in haar stoel. Daar wordt ik altijd blij van want
dan kunnen we elkaar aankijken. Soms zegt vrouwtje dan: " dag
Ziesje". We zaten zo lekker bij elkaar dat ik in slaap viel. Ik kon mijn
ene oog niet meer open krijgen en keek met een scheel oog naar mijn vrouwtje.
Zaaalig. En dan ineens schrik ik wakker
van een raar geluid. Mijn vrouwtje moet natuurlijk weer lachen om mij, want ik lag zo hard te snurken
dat ik er zelf wakker van schrok. Als hond vind ik dat niet om over te lachen,
maar ja, mijn vrouwtje is nu eenmaal zo. Zo ging de eerste kerstdag voorbij,
lekker rustig en knus met mijn vrouwtje.
De
volgende dag weer net zo. Lekker ontbijten en dan erop uit. Buiten was weer
niets te beleven. Geen enkele hond en een akelige regen.
Het
werd dus maar een klein rondje. Gelukkig maar want de kachel en de stoel
stonden alweer te wachten Mijn vrouwtje
en ik zaten zo de hele dag een beetje te dutten, tv te kijken en te lezen. Beregezellig vinden wij dat. Ik hoef dan
niet te zoeken waar mijn vrouwtje nu
weer uithangt in huis want ik ben pas gelukkig als ik haar kan zien en bij haar
in de buurt ben.
En
toen brak oudjaarsdag aan.
Toen
we 's morgens ons rondje liepen kwamen we kinderen met vuurwerk tegen. Ik ken
die kinderen goed. Ze aaien me altijd. Ze riepen naar ons dat we even moesten
wachten want ze hadden net vuurwerk aangestoken. Wat een gesis en geknal, maar
ik was daar niet bang voor. Vond het zelfs wel leuk. Toen die kinderen mij
geaaid hadden gingen we weer verder. Ook in de lucht was het een heel lawaai.
Mijn vrouwtje vond mij een stoere hond.
Fijn he?
's Avonds bij het vuurwerk nam vrouwtje mij op de arm om naar
buiten te kijken. Daar vond ik nu niets
aan. Buiten was alleen maar lawaai en op de arm vind ik ook niet zo
fijn. En vooral mijn mand voor de nacht lonkte. Ik wilde daar erg graag in
liggen.
Gelukkig
gingen we meteen daarna naar bed en kon ik lekker in mijn mandje liggen. Midden
in de nacht kwam er ineens een hele harde knal. Mijn vrouwtje en ik zaten recht
op. Mijn vrouwtje lag in bed en ik sprong maar snel naast haar. Dat was feest.
Ik maakte me zo klein mogelijk en het lukte. Zij vergat te zeggen dat ik in de mand
moest.
Zo ben ik het
nieuwe jaar ingegaan dicht naast mijn vrouwtje in bed. Voor mij is 2014 dus
goed begonnen.
Tot de
volgende keer maar weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten