We krijgen ze allemaal. Op 1 Januari wil je graag nummertje 1 als dagboek verhaal maken. Dan eentje als laatste van het jaar, dan eentje zo, of een andere zo. Maar gauw geraak je de tel al kwijt en ben je weer in je drukke gewone doen, altijd maar doorgaan, niet terugkijken maar proberen alles op te vangen wat op je weg komt. Deze week was een helse belevenis van zovele verwaarloosde hondjes, zovele oudjes. Onder andere deze kleine lieve LUNE. Wandelen kan ze niet meer, pijnlijk tracht ze een weg te zoeken om ergens neer te liggen. Ze vraagt niets, neemt alles tot zich. Ze werd door haar bazinnetje buiten de deur gezet, samen met nog 5 andere hondjes. Allen zijn bij ons hoor, ze zijn niet achtergebleven, geen enkele. De hele familie is bij ons, de ene nog wat meer verwaarloosd dan de andere. Wat bezielt mensen toch. Lune, een oudje erbij. Samen met haar lotgenoten zijn ze veilig en wel vandaag, hoeven niet langer meer te wachten voor een afgesloten deur.
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten