Eindelijk heb ik wat fotoos van Bertje kunnen maken. Het boefje wil dat eigenlijk niet hoor. Hij draait zijn kopje weg, of gaat gewoon helemaal weg. Maar nu zat hij op zijn troon.
Om zelf nog een plaatsje te kunnen hebben, leg ik het huishoudtrapje altijd in mijn stoel. En onder het stofzuigen doe ik mijn vest uit. Maar voor Bertje is dit geen belemmering. Het vest van Mama is het een na beste plaatsje, na Mama zelf. En nog in Mama's stoel ook. Je ziet aan zijn gezichtje wel, dat hij denkt, ik mag dit eigenlijk niet, maar ja, ik kan niet anders. Op foto twee ligt hij in zijn bedje. Hij slaapt en eet in zijn benchje. Dit om te voorkomen, dat de anderen zijn eten opeten.
Zijn adoptiemama, Chris Langendries, vertelde over haar twijfel, of ze Bertje wel kwijt wilde. Hij was zo lief. Heeft ze gelijk in gehad, want hij is echt vreselijk lief. Hij lijkt op een hertje mijn zijn lange beentjes. Na een beetje moeilijk start is hij nu helemaal in zijn element. Hij hoestte, en had volgens de dierenarts een restje longontsteking. Maar dat is allemaal achter de rug. Nu moet het eigenlijk nog een beetje warmer worden, wat hem betreft. Loslopen vindt hij heerlijk, ook al zie je aan hem, dat hij er wel aan moet wennen. Alles is zo nieuw. Eigenlijk is Bertje een hondje, waar iedereen van droomt. Een hondje, zindelijk, luisterend en heel aanhankelijk. Zit al in zijn benchje, als hij alleen maar merkt, dat je eten aan het maken bent. Als hij s avonds slapen moet, zit hij al zelf in zijn benchje, zonder dat je iets hoeft te zeggen. Verder is er niet zoveel te vertellen over Bertje, want zoals ik al vertelde, hij is gewoon braaf. Geen ondeugende gekke dingen. Aan de lijn moet hij nog wel het een en ander leren, maar meestal merk ik, dat spaanse hondjes een lijn niet zo gewend zijn, dus dat komt wel goed.
Groetjes van hier, Gerrie, en al mijn ACE hondjes.
 |
| Lekker puh toch om mama's stoel |
 |
| Mijn slaapkamertje waar ik ook mag (moet) eten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten