Esmeralda in opvang in Nederland zoekt een warme mand bij U ???

Hoi, ik ben Esmeralda, maar in het opvanggezin waar ik nu zit, hebben ze me Lisa genoemd. Dat vonden ze makkelijker roepen en later, als ik nog groter ben, dan is het ook makkelijker roepen als ik lekker los aan het rennen ben. Ik ben 19 januari jl. bij mijn opvanggezin aangekomen, nadat ik een hele lange reis vanuit Spanje had gehad. Dat was wel raar hoor, want het was koud en donker en ik kreeg allemaal vriendjes. Dat was even wennen, maar nu vind ik het wel erg leuk. Ik kan hier lekker spelen met Lynn, dat is een klein hondje. In het begin was dat wel moeilijk, want ze is zo klein en heel snel. Als we in de tuin spelen, dan kan ze heel hard rennen, maar mijn poten zijn groter en daar moet ik nog een beetje aan wennen. Gelukkig kan ik hier goed oefenen dan leer ik met mijn grote lichaam om te gaan en ik ga steeds sneller. De katten vind ik nu ook wel leuk. Rare beesten zijn dat hoor, toen ik achter ze aan wilde rennen, gingen ze niet weg, maar gingen ze heel hard blazen. Als ik rustig naar ze toe ga om te snuffelen dan blijven ze zitten en duwen ze met hun kopjes tegen me aan. Dus, doe ik dat tegenwoordig maar rustig want ik hou van vriendjes. Ook hebben ze hier nog iets in een kooi dat ze een konijn noemen. Nou, dat is toch een raar beest, dus die laat ik lekker links liggen. Ik vind het leuk om met mensen te knuffelen, maar als het meneren zijn ben ik nog een beetje bang. Gelukkig merk ik wel dat sommige meneren lief zijn, dus als ze me negeren kom ik daarna wel rustig kijken. Ik moet gewoon even mijn eigen tijd indelen. Als ze me meteen willen aaien ga ik nu nog grommen, maar daar kan ik niets aan doen hoor. Moeten ze maar niet direct bij me komen. Gelukkig snappen ze dat in dit gezin en gisteren heb ik dan wel met een meneer geknuffeld. Die deed niets met mij en toen ben ik maar even gaan kijken. Gelukkig kon hij goed kriebelen. Nu vind ik hem namelijk wel lief. Buiten lopen is ook nog wel wennen. Soms is er veel wind en dan schrik ik nog een beetje. Maar, weet je wat het rare is, als mijn opvangmensen net doen of er niets aan de hand is, is er ook niets aan de hand en dan vind ik al snel weer iets wat ik leuker vind dan bang zijn. Weet je waar ik ook nog een beetje bang voor ben, dat die lieve mensen waar ik nu ben weggaan. Ik moet dan heel hard piepen en blaffen, want ik vind het gewoon eng. De baasjes hier zeggen dat dat wel goed komt en dat ik gewoon nog moet leren dat ze altijd terug komen. Soms hè, gaan ze even weg en dan komen ze meteen weer terug. Ze zeggen dat ze aan het oefenen zijn, maar ik vind het maar raar. Hopelijk voel ik me binnenkort niet meer zo raar als ze weg gaan. Ik ben dus Lisa en vind het raar dat ik zo groot ben, want ik voel me nog zo klein. Ik wil graag met je wandelen en ben gek op mensen. Als er andere mensen met honden aankomen vind ik het een beetje eng, maar de baasjes zeggen dat dat wel goed komt. Ik begin ook al aan de andere honden te snuffelen als ik ze buiten zie en vind ze wel lief. Als je een beetje tijd aan me besteedt, kan ik veel leren en krijg jij er echte dikke knuffels voor terug. Ik doe namelijk heel erg mijn best om te zorgen dat je me lief vindt...

Links ben ik daarnaast mijn vriendjes

Heeft U intresse dan kan U me bij mijn opvanggezin bezoeken en wie weet worden we snel vriendjes.