Het heeft even geduurd, maar sinds 27 november heb ik dan mijn pootjes op Nederlandse bodem gezet!
Mijn nieuwe baasjes stonden met smart op mij te wachten op schiphol. Het duurde lang voordat ik eindelijk uit mijn reisbox mocht, maar wat was dat geweldig!!
Mijn nieuwe baasjes waren gelijk helemaal dol op mij, maar dat straalt ook wel van de foto af, vind u ook niet?
Toen alles geregeld was mocht ik met ze mee, maar wat is er een hoop te zien op dat vliegveld... ik wilde wel alle kanten uit! en ik vond iedereen leuk.
Toen we bij de auto aankwamen mocht ik samen met Sanne en Rik op de achterbank zitten. Dat was super gezellig en ik heb bijna de hele weg naar buiten gekeken. Machtig interessant!
Mijn baasjes hebben wel vaak hun neus dicht geknepen, want blijkbaar stonk ik vreselijk ;) ( ik had daar zelf geen last van hoor!)
Ruim twee uur in de auto gezeten, ondertussen nog ergens een plasje gedaan, en toen waren we er.
Nou dat was wel een hele belevenis hoor. Buiten heb ik eerst nog even kennis gemaakt met mijn nieuwe vriendinnetje Noa, die hier al woont. Dat vond ik heel leuk en eenmaal binnen heb ik gelijk mijn neus gebruikt, want ik kon de koelkast feilloos vinden!!! Daar zit allemaal lekkers in, maar helaas niet voor mij.
O ja, er woont hier ook een kat, maar die laat ik maar gewoon zijn gang gaan. Beetje negeren en zo, dat werkt het best.
Maar toen ik alles een beetje bekeken had en ook mij nieuwe bedbank uitgeprobeerd heb, was er wel iets heel leuks. Had ik nog nooit gezien!
Mijn baasjes hebben namelijk een kast en als ze daar de deurtjes van open doen en een knopje aanzetten zie je ineens allemaal beelden en hoor je allemaal geluiden. Het lijkt wel een toverdoos. Daar ben ik even goed voor gaan zitten!
Inmiddels ben ik hier nu een week en iedere dag maak ik nieuwe dingen mee. Ik weet nu inmiddels dat er glas zit tussen het huis en buiten. Want toen ik naar buiten keek en het op een rennen wilde zetten heb ik behoorlijk mijn neus en koppie gestoten! Wat helemaal geweldig is, is dat als we uitgaan ik zo het bos in kan lopen. Helaas mag ik voorlopig nog niet los, want ik moet eerst goed naar mijn naam luisteren en leren om terug te komen. Maar het ruikt allemaal zo lekker en mijn neus blijft maar heen en weer gaan.. maar ja, ik ben niet voor niets een jachthond! En als we dan lekker uit zijn geweest kruip ik samen met Noa op onze bedbank.
Ja, ik kan wel zeggen dat ik het hier naar mijn zin heb. En mijn baasjes laten weten dat ze ook erg blij met mij zijn.
Hasta la vista amigos, pootjes van Tobi
en de hartelijke groeten van mijn baasjes
Erwin en Marene van Burgel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten