Hallo allemaal,
Ik had de belofte gedaan dat ik nog eens een mailtje zou sturen als Cloudy eenmaal hier thuis was..
Na mijn 1ste mail contact met Pia is de adoptie meteen in gang gezet, ik kreeg vorige week Vrijdag al het huisbezoek, aardige vrijwilliger die het bezoekje deed.
Vrijdagavond had ik al bericht dat het huisbezoek in orde was en Zaterdag kreeg ik al telefoon dat Cloudy 20 December (Dinsdag) al zou aankomen op Brussel Airport.
Al met al is het dus heel erg snel gegaan, 7 December hem via Pia gereserveerd (blijft een vreemd woord in deze haha) en 20 December dus al in mijn armen.
Aardige vrijwilligers die op het vliegveld waren. Bijzonder was dat die mevrouw vorige week terug was gekomen van een bezoek aan de Refugio en ze was meerdere dagen opgetrokken met Fabienne. Ze had bij Fabienne thuis Cloudy ontmoet, hij zat dus bij haar thuis en niet in de refugio zelf, helemaal super! Ze vertelde dat Fabienne helemaal verliefd was op Cloudy, dat ze met hem ging wandelen in de bergen en ze nam hem veel mee naar van alles en nog wat. Ze noemde hem Pommeke. Die mevrouw had ook foto's van Fabienne met Cloudy samen, zo lief om te zien! Ze is toch zijn redder geweest en het is geweldig dat ik foto's van hun samen heb (de vrijwilligster zou ze mij nog mailen). Het was bijzonder om al zoveel positieve dingen te horen over Cloudy en er viel al een beetje spanning van me af! En dan zijn daar ineens de reiskennels, dat moment zweef je even op een wolk en lijkt de wereld om je heen even niet meer te bestaan! De eerste kennel waar ik in keek zat Cloudy al, samen met een Engelse Bulldog. Zijn oortjes mooi gespitst en erg nieuwschierig! Meteen door de tralies mijn vingers likken en dan komen natuurlijk de tranen! De opluchting dat hij er echt is, de emotie omdat hij precies is zoals ik me had voorgesteld en jeetje wat is hij mooi, mooier dan mooi! Ook herkenning omdat hij precies het koppie en uiterlijk heeft als het keeshondje van mijn ouders, alleen is Cloudy een andere kleur en een vollere vacht, maar verder zoveel vergelijkingen. Mijn vader was dus ook zeker ontroerd. En dan naar buiten, de plek waar ze eindelijk uit hun kennel mogen, de echte kennismaking. Iedereen staat dan natuurlijk te popelen haha! En dan het moment dat ik Cloudy in mijn armen sluit, wat een schat, wat een knuffel, mijn kleine vosje! Een geweldig moment die je nooit meer vergeet. Cloudy sprong in de auto alsof het de normaalste zaak van de wereld was, bijzonder hoe een dier je vertrouwt en met je mee gaat alsof hij nooit anders heeft gedaan. In de auto ging het perfect, lekker bij mijn vader achterin, knuffelen en slapen. Eenmaal thuis wilde hij eerst even zijn geur uitzetten, poot optillen tegen meerdere meubelstukken haha! Maar hij reageert heel goed op mijn stem, dus ik kon het met de stem corrigeren en dan deed hij het ook niet. De kennismaking met mijn Sammy en Deva ging helemaal super, meteen dikke vriendjes, geen overtogen woord en lekker spelen met elkaar. Speeltjes delen, botjes delen, ook geen voedselneid.
Die nacht is Cloudy meteen mee naar bed gegaan, Sammy en Deva slapen op bed en ik zag geen reden om Cloudy dat niet te laten doen, ik zou wel merken of hij de slaapkamer onder zou sproeien haha! Meneer genoot van het knuffelen op bed, vervolgens ging hij aan het voeteneinde liggen en daar heeft hij een hele nacht heerlijk geslapen. De volgende dag ging ook helemaal goed, hij past zich enorm goed aan en het lijkt wel of hij hier altijd al is geweest. Hij is heel speels met mijn Sammy en Deva, dus dat is erg leuk. Hij heeft geen diarree gehad (krijgt hier kvv te eten) en geniet enorm van botten... Eerst wist hij niet echt wat hij er mee moest, maar nu hij het door heeft vind hij het helemaal geweldig. De wandelingen gaan ook heel goed, hij loopt super goed mee aan de riem en doet netjes plassen en poepen buiten, nergens bang voor en reageert aan de lijn ook erg rustig als we mensen, kinderen of honden tegen komen. Hij is gewoon een heerlijk hondje waarvan je niet snapt dat ze hem hebben gedumpt! Gisteren plaste hij 3 keer in huis , dus dat ging al veel beter dan de eerste avond en vandaag nog maar 1 plasje in huis. Het gaat dus geweldig met dit kleine vosje en ik zou hem nu al niet meer willen missen in mijn leven!
Heel erg bedankt voor het bemiddelen bij de eerste mails, super dat er mensen zoals jij zijn die zich vrijwillig inzetten voor deze lieve dieren!
Groetjes,
Nanda
 |
| Mijn lieve Vosje |
 |
| De drie musketiers |
 |
| Nu al dol op eendjes |
 |
| Nogmaals de drie musketiers |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten