Nadat Netty de noodoproep op Fabienne haar dagboek las, volgen we vanaf vandaag het verhaal, het vervolg, van een hondje dat met pijn en verdriet, dat ze niet kon uiten moest leven,...
Hier haar eerste dagen in Nederland, met dank aan allen die hieraan mee werkten, en in het bijzonder Netty.
Eerste kennismaking met Netty en haar honden:
Op 12 juli las ik een stukje van het dagboek van Fabienne.
Een stukje dat mijn gedachten niet los wou laten.
Hoe kunnen mensen dit doen. Mensen zeg ik, dit zijn geen mensen.
Mensen die moedwillig een hondje van het balkon gooien, en dat tot 3x toe.
Maar goed, het is gebeurd en hoe nu verder.
Een aantal dagen bekeek ik de pagina van de te adopteren hondjes, geen Aloha.
Ik had er al eens met Ineke over gesproken en Aloha bleef maar rond dwalen in mijn gedachten.Uiteindelijk om een lang verhaal kort te houden, ik heb contact gehad met Fabienne en we hebben besloten om Aloha naar Nederland te laten komen en dat ik haar zou adopteren.
Nou en gisteren was het dan eindelijk zover. Het vliegtuig kwam aan om kwart voor 10 savonds.Wat een spanning, hoe gehandicapt zou ze zijn. Drie gebroken pootjes wat kan je daar nog mee?De bench ging open en Aloha werd eruit getild. Die oogjes zo lief, zo dankbaar.
Even afscheid nemen en een lange weg terug naar huis.
Daar moest natuurlijk kennis gemaakt worden met haar nieuwe vriendinnetjes.
Dat ging prima. De eerste nacht was ook heel rustig. Ze is onder het dekbed gaan liggen, heel dicht tegen me aan. Ze zuchtte eens diep en viel in slaap.
Vanmorgen om 7 uur was er weer een nieuwe dag, een begin van een nieuw leven. Een leven wat eerst nog zal bestaan uit veel pijn en ellende. Die pootjes moeten hersteld worden. En we hopen dat dat nog kan.
Morgenvroeg worden er rontgenfoto’s gemaakt. Mijn twee geweldige dierenartsen, Henk Luten en Dirk van de Kolk zullen haar begeleiden naar een weg van hopelijk herstel.
We zullen er alles aan doen om dit kleine lieve dier weer een beetje bewegingsvrijheid te geven. Een hondje van amper een jaar oud. Zo jong, zo gehandicapt maar met zoveel vertrouwen. Daarom heet onze Aloha vanaf vandaag FAITH. De naam Aloha geeft een vakantiegevoel, vreugde weer. Dat heeft zij nog nooit gekend. Bewust toegetakeld door een geestelijke zieke vrouw. En dan toch vertrouwen houden in de mens, dan ben je Faith voor mij.
Faith heeft al binnen een paar uur vriendjes gemaakt, en probeert een beetje te spelen met haar vriendinnetjes. Spelletjes waarbij ze kan liggen. Haar pootjes kunnen haar 3 kilo nog niet dragen.
Morgen hoop ik op een goede uitslag van de dierenarts. Dat we nog wat voor haar kunnen betekenen. Haar ogen spreken in ieder geval al met wat vreugde.
Geweldig Fabienne wat je doet om deze dieren te laten overleven. Ik weet niet of ik dit allemaal zo zou kunnen zoals jij dit doet. Geweldig. Ga door. Doe het voor dit soort “gevalletjes”.Kleine leuke mooie puppies redden het altijd, die worden altijd geadopteerd. Maar dit soort zielige gevallen ,
ja Faith is er maar één. Maar als meerdere mensen één doen, is het gezamenlijk toch een heleboel.
Ik zal jullie op de hoogte houden over haar vordering in haar nieuwe leven.
En jullie, aub duim morgen voor haar. Dat haar pootjes ooit weer het geluk kunnen dragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten