De reis van Grey

Bang, schuw, wantrouwend en bovenal heel onschuldig. Grey stal direct ons hart toen we hem zagen op de website van ACE. Samen hebben we een aantal hele goede gesprekken gehad voordat we überhaupt het intake formulier invulden: is dit wel een goed idee? Wat als hij niet met onze andere hond kan? Hebben we hier wel tijd voor of willen we hier tijd voor maken? Want een hond met een rugzak adopteren is niet ‘gewoon leuk en gezellig’, het is een enorme uitdaging waar je goed over na moet denken. En dat deden we. Elke dag even de foto’s en filmpjes van hem bekijken, waarop we uiteindelijk besloten contact op te nemen met de organisatie.

En dan gaat het snel: je krijgt een intakegesprek, wordt heel goed voorbereid door de organisatie en dan opeens zit je in de auto op weg naar Schiphol! Allemaal blije en dankbare hondjes die hun reiskooi uitspringen, behalve Grey. Verstijfd van angst zat hij vast in zijn kooi, geen stap vooruit te krijgen. Daar begon de uitdaging al..

Bij thuiskomt werd hij warm onthaald door hond Frits. Vanaf moment één zijn ze onafscheidelijk en heeft Frits hem enorm geholpen met al zijn angsten. En die had hij, héél veel. Een thuis was hem onbekend en mensen vertrouwde hij niet. Een plekje onder de boom achterin de tuin waar niemand hem zag, dát was zijn plek. Drinken en eten durfde hij niet en een wandeling van 5 minuten vermoeide hem zo erg dat hij uren achter elkaar sliep. Niet in zijn eigen, warme mand; nee op de koude vloer, omdat hij niet begreep dat de mand helemaal voor hem was. We spraken af: verandert het niet binnen twee maanden, dan moeten we serieus na gaan denken over zijn toekomst. Is hij wel te redden?

Inmiddels zijn we drie maanden verder en kunnen we ons niet meer voorstellen hoe hij was. Hij is veranderd naar een blije, drukke hond die niks liever doet dan door het bos wandelen, spelen met zijn zusje Frits en daarna dicht tegen je aan kruipen op de bank. Hij is zó dankbaar. En daar doe je het voor! Let wel, hij houdt zijn rare trekjes. We noemen hem een beetje autistisch, maar dat hoort bij hem. Er is héél veel geduld voor nodig om een hond met een rugzakje te adopteren. Ruimte, tijd en energie. Maar als ze dan eenmaal gewend zijn, zijn het de meest dankbare honden.

We vinden het mooi om te merken dat Grey ondanks zijn bange karakter enorm geliefd was in het asiel en veel vrijwilligers van ACE heel benieuwd zijn hoe het met hem gaat.