Ik wilde, na een kleine week, even laten horen
hoe het met Miguel (hij heet
nu Tygo) gaat (hij is op Schiphol aangekomen in de nacht van 1 op
2 februari,
dus eigenlijk nog maar heel kort
geleden).
Met Miguel gaat het heel erg goed.
Met Miguel gaat het heel erg goed.
Wat een lieve hond! De eerste nacht heb ik
beneden geslapen bij hem en
Roeby, een hondje dat we al hadden. Als ik ‘s
nachts de kamer uit ging
moest hij een beetje huilen.
Dat heeft hij trouwens nog steeds een beetje: verlatingsangst, maar daar
komt hij wel overheen, we bouwen het gewoon heel langzaam op.
Met de dag laat hij meer zijn eigen karakter zien. Gisteren hebben de 2 voor
het eerst samen in huis gespeeld!
Ik kreeg het idee dat Tygo eigenlijk heel goed luistert en absoluut geen
hond is die wegloopt. Dus heel voorzichtig heb ik het "loslopen"
aangemoedigd. Eerst heb ik de riem op onze voorstraat af en toe eens laten
vallen, maar hij deed totaal geen poging om weg te lopen. Na angstvallig de
deuren dicht gehouden te hebben “per ongeluk” de deur een stukje open laten
staan en zelf naar buiten gelopen en toen kwam hij mee naar buiten, maar
toen ik weer naar binnen ging kwam hij ook direct weer binnen (zonder dat ik
hem hoefde te roepen). Allemaal eigenlijk een beetje achteloos alsof het de
gewoonste zaak van de wereld is.
Toen, na een wandeling, de riem maar eens loslaten ter hoogte van de buren 2
huizen verderop. Toen schrok ik een beetje, als een gek ging hij rennen onze
straat op en neer op de stoep, wat kan hij hard rennen!! Maar hij deed geen
poging om weg te lopen. Kennelijk was hij er aan toe om (weer eens?) lekker
te kunnen hardlopen. En bij onze voorstraat liep hij keurig naar de
voordeur. Dat nog een keer gedaan na een wandeling alleen iets verder weg
van ons huis, ging prima. Hij liep bijna onze voorstraat voorbij, maar hij
draaide zich om en liep heel gauw het pad op naar de voordeur (hij weet waar
hij woont)!
Eigenlijk heeft hij de verkeerde naam gekregen want "Flits" had veel beter
bij hem gepast!! 😃 Uiteindelijk hebben we hem gisteren, op een gebied waar
geen verkeer is en alleen maar paden en grasland, losgelaten (wel na
meenemen van een tennisbal waar hij helemaal idolaat van is) en gegooid met
de tennisbal. Wat ging dat goed en wat luistert hij goed. Ik heb hem in een
paar keer gooien kunnen leren dat ik de bal niet van de grond oppak maar dat
hij hem in mijn hand legt en dat doet hij nu ook prima! Van begin af aan
probeer ik hem aan de voet te laten lopen en dat begint hij nu ook aardig te
leren. En dat allemaal binnen iets minder dan een week tijd, wat een
vorderingen!
Al met al een ideale, snel lerende hond en dan ook nog ontzettend lief en
aanhankelijk ('s avonds wil hij heel graag op schoot of tegen me aan op de
bank liggen). En soms wil hij zijn ultieme liefde even laten blijken; hij ligt dan
moest hij een beetje huilen.
Dat heeft hij trouwens nog steeds een beetje: verlatingsangst, maar daar
komt hij wel overheen, we bouwen het gewoon heel langzaam op.
Met de dag laat hij meer zijn eigen karakter zien. Gisteren hebben de 2 voor
het eerst samen in huis gespeeld!
Ik kreeg het idee dat Tygo eigenlijk heel goed luistert en absoluut geen
hond is die wegloopt. Dus heel voorzichtig heb ik het "loslopen"
aangemoedigd. Eerst heb ik de riem op onze voorstraat af en toe eens laten
vallen, maar hij deed totaal geen poging om weg te lopen. Na angstvallig de
deuren dicht gehouden te hebben “per ongeluk” de deur een stukje open laten
staan en zelf naar buiten gelopen en toen kwam hij mee naar buiten, maar
toen ik weer naar binnen ging kwam hij ook direct weer binnen (zonder dat ik
hem hoefde te roepen). Allemaal eigenlijk een beetje achteloos alsof het de
gewoonste zaak van de wereld is.
Toen, na een wandeling, de riem maar eens loslaten ter hoogte van de buren 2
huizen verderop. Toen schrok ik een beetje, als een gek ging hij rennen onze
straat op en neer op de stoep, wat kan hij hard rennen!! Maar hij deed geen
poging om weg te lopen. Kennelijk was hij er aan toe om (weer eens?) lekker
te kunnen hardlopen. En bij onze voorstraat liep hij keurig naar de
voordeur. Dat nog een keer gedaan na een wandeling alleen iets verder weg
van ons huis, ging prima. Hij liep bijna onze voorstraat voorbij, maar hij
draaide zich om en liep heel gauw het pad op naar de voordeur (hij weet waar
hij woont)!
Eigenlijk heeft hij de verkeerde naam gekregen want "Flits" had veel beter
bij hem gepast!! 😃 Uiteindelijk hebben we hem gisteren, op een gebied waar
geen verkeer is en alleen maar paden en grasland, losgelaten (wel na
meenemen van een tennisbal waar hij helemaal idolaat van is) en gegooid met
de tennisbal. Wat ging dat goed en wat luistert hij goed. Ik heb hem in een
paar keer gooien kunnen leren dat ik de bal niet van de grond oppak maar dat
hij hem in mijn hand legt en dat doet hij nu ook prima! Van begin af aan
probeer ik hem aan de voet te laten lopen en dat begint hij nu ook aardig te
leren. En dat allemaal binnen iets minder dan een week tijd, wat een
vorderingen!
Al met al een ideale, snel lerende hond en dan ook nog ontzettend lief en
aanhankelijk ('s avonds wil hij heel graag op schoot of tegen me aan op de
bank liggen). En soms wil hij zijn ultieme liefde even laten blijken; hij ligt dan
naast me gaat staan en legt zijn poten op mijn
borst en zijn kop tegen me aan,
en dan knuffelt hij me even. Daar word je dan
toch echt verliefd op,
of niet?
Wij blij en hij blij.
Bedankt en hartelijke groeten Mirjam
Bedankt en hartelijke groeten Mirjam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten