woensdag 29 februari 2012

ACE Hond vermist bos Dogwalk!

Helaas heeft zich een dag na de Dogwalk een vervelend incident plaatsgevonden. Een deelnemer die zich in de dag had vergist kwam zondag 26 naar Best. Ze besloot zelf de route te lopen. Haar ACE hond Bo is daarbij tegen het schrikdraad gelopen en is van schrik weggelopen. Bo is nog niet teruggevonden!

Bij deze info en foto van haar hond.
Bo is 2 jaar oud, gesteriliseerd teefje schofthoogte is ongeveer 45 cm. Bo is best bang, totaal niet agressief. Had groene halsband om.
Informatie graag naar info@alleriemenlos.nl
 
 

Filmpje Doggywalk


Dank je wel Nens.

Onze Wilma........

Onze Willima van het dodingstation naar ons,....en dan naar huis,....en dan,....
bij de kapper,...eronder zat een prachtige SNAUZER,...





dinsdag 28 februari 2012

Coco al weer 3 maanden bij ons

Hierbij een berichtje van Coco (in Spanje Princesa gedoopt) die wij 3 maanden geleden mochten adopteren en bij haar opvanggezin in België hebben opgehaald.
Ze had in het opvanggezin van Karin zeer goede zorg ontvangen en wij kregen een vriendelijk, speels en knuffelig hondje van een half jaar in huis. Het gaat Coco opperbest bij ons in Woerden. Ze lijkt nog een ietsepietsie gegroeid, maar vooral omdat ze van die lange, krulharen heeft gekregen, toont ze wat groter en is ze een schattige ‘beatle’ geworden. Ze is dikke vriendinnen met onze drie dochters en we mogen graag einden met haar lopen. Ze vindt het heerlijk om buiten met de grote buurthonden te spelen en staat als kleintje heel goed haar ‘vrouwtje’.
Hierbij wat foto’s van Coco toen we vorig weekend een uitje hadden naar Limburg, waar ze heerlijk in het bos kon rondrennen.
 
met groet, familie van Beekhoven.


 

maandag 27 februari 2012

Zara 4 mnd thuis, dikke maatje met rotweiler Buco

Hier een paar fotos van mijn kleine meisje,en een leuk verhaal ja daar ben
ik niet zo goed in, Ze is heel erg lief en dankbaar en ze is helemaal gek van onze rottweiler Buco ze zijn echt verlieft hij is weer een jonge hond en zei geeft hem zoveel kusje zo lief ,ze luistert ook al heel goed ik kan alleen maar zeggen wij zijn super blij met dit meisje het had niet beter gekund.
Annemieke.









Hachi en Tibbe

Zaterdag 25 februari was het dan eindelijk zover de broertjes Hachi & Tibbe zouden elkaar weer zien.
Herkennen ze elkaar nog? Dat was onze grootste vraag!
Op het moment dat Hachi en Tibbe elkaar zagen was het meteen duidelijk!
Ze herkende elkaar nog! Ze begonnen meteen met spelen en ravotten!
Zo hebben ze de hele zaterdag met elkaar doorgebracht. Op het strand!
Wat was dat een hele fijne en mooie dag!
 
Groetjes Giselle





 

Alois aan het trainen !!!

Alois is Alois. Hij doet alles op zijn eigen manier.De bench waarin hij eet en slaapt, staat vaak op een heel andere manier als waar ik hem zet. Hij is zo enthousiast, dat hij alles verzet wat hij aanraakt. Mijn traphek, die ik heb bevestigd, omdat de trapsituatie niet veilig is voor de kleine honden, maar ook voor onszelf, is voor Alois niet echt gesloten. Hij heeft ontdekt hoe hij het open moet maken, en staat dus ongeveer tien keer per dag bovenaan de trap. Hij kan natuurlijk ook vertellen, dat hij zo graag wil trainen. Hij doet het sinds hij op de loopband heeft gestaan.
 
Ik heb de loopband aangeschaft, nadat ik op de televisie had gezien, bij de dog whisperer, dat dieren extra kunnen bewegen hiermee. Alois heeft een wiebelige knie, dus moet hij spieren kweken. Wandelen doen we zo vaak mogelijk, maar Alois is eigenlijk zo bang van alles wat hij tegenkomt, dat het spieren kweken op tweede plaats komt. Daarom kunnen wij met de loopband heel ontspannen toch voor de spieren aan de gang kunnen. Buiten kunnen we dan goed trainen, zodat Alois misschien terzijnertijd een beetje minder angstig in het leven staat. Op de fotoos kun je zien hoe Alois aan het trainen is. Ook kun je toevallig zien hoe mooi zijn ogen zijn genezen. We dachten het hem nooit te kunnen leren, door zijn angst, maar hij ging erop staan, de band zette ik aan, en Alois liep. Zo kun je maar zien, dat je nooit moet denken, dat je weet hoe een hondje denkt. Hij lijkt het zelfs heel erg leuk te vinden.
Groeten Gerrie en Alois.
 


 

zondag 26 februari 2012

Wandeling Nederland ook een succes !!!!!

De wandeling in Nederland was een succes, een happy ending meeting met
zovele hondjes die ooit hun levenslicht in Spanje zagen,
die heel vaak uit een "PERERA" kwamen, waar ze ten dode waren
opgeschreven, elk van hen heeft zijn verhaal mee en heeft het in
stilte doorstaan, als je ze dan ziet wandelen, en worden geknuffeld door
hun baasjes, de bezorgdheid van elk voor hun hondje,
hoe mooi ze eruit zien, niet te erkennen vaak, ...blinkend in hun vacht,
een uitstraling van geluk en zelfzekerheid,...


Bedankt aan iedereen, de organisators, Nens Janssen, onze vrijwilligers,
alle baasjes en onze hondjes, die dit allemaal knap hebben doorstaan !!!

Groetjes uit Spanje Fabienne




Mensingerbos

Komt er iemand uit de omgeving Roden en kent het Mensingerbos?
Zo ja wilt U contact met mij opnemen?
Mijn mailadres : inekejongeleen@gmail.com

Groetjes en alvast bedankt Ineke

Stefan thuis en hoe hij uiteindelijk gevangen is.

Stefan

Op 4 februari heb ik Stefan, die met mijn man en zoon aankwam op Brussel, opgehaald. Ivm de kou waren we met twee auto's want er moest vier honden mee naar Nederland en als één van ons met pech kwam te staan dan konden de honden met de andere auto verder. Na een hoop vertraging gingen we op weg naar Eersel om de eerste hond af te geven. Dolgelukkige adoptanten! Toen naar 's Hertogenbosch om Stefan naar huis te brengen. Ik had ook het huisbezoek gedaan en ging nu de hond brengen. Ondertussen reed de andere auto verder met de overige twee honden. In 's Hertogenbosch aangekomen, bench uit de auto en zo de lift in. Stefan is een vrij angstig hondje dus met bench en al naar binnen. Uit de bench ging hij al gelijk onder de tafel zitten maar naar z'n dag was dat te verwachten. Ik zei al tegen Annemie (adoptant), rustig aan beginnen en laat hem vanavond maar op het balkon uit. Het beestje heeft een paar dagen nodig om bij te komen. Toen op weg naar huis inmiddels was het al tegen twaalven 's avonds. De volgende dag kreeg ik dus het telefoontje dat Stefan ontsnapt was. Ze waren 's morgens met hem voor de flat toen er een grote hond op hun af kwam stormen. Stefan schrok daar zo van dat Stefan met halsband en riem er van door ging. Aan de ene kant een voordeel dat hij een halsband om heeft en dat de riem er nog aan zit. Hij kan dan vast komen te zitten waardoor hij makkelijker te vangen is. Aan de andere kant een nadeel want als hij ergens vast komt te zitten waar niemand komt dan overleefd hij dat niet, maar hij is slim dus hij zal dan de riem wel doorbijten.
Ze hadden de hele dag lopen zoeken en waren erg verdrietig. Ik beloofde Annemie dat ik de volgende dag gelijk uit mijn werk mee zal zoeken. Ik werk 5 km bij hun vandaan. 's Maandags gelijk geregeld dat ik om twee weg kon. Mijn zoon mee en op weg naar Annemie. Die was al de hele ochtend met een groep aan het zoeken in de omgeving. Annemie woont aan een heel groot park met veel water wat ondertussen dus allemaal ijs was. Het had tenslotte -20 gevroren. Het park hadden ze al gehad dus we gingen de woonwijk in. Struiken, portiekjes, brandgangen ik heb geloof ik nog nooit zoveel hondenpootjes in de sneeuw gezien. En bij ieder spoor blijf je hopen dat hij in de struiken of zo zit. Op een gegeven moment liep er een spoor van hondenpootjes over het ijs en het spoor kwam niet terug. Weer even hoop maar helaas ook in de struiken niets te vinden. En dan ga je naar drie uur zoeken in de kou naar huis. 's Nachts wordt het -16 en langzaam begin je het vermoeden te krijgen dat het arme beestje dood gevroren is. Annemie blijft hopen en deelt pamfletten uit, gooit ze in brievenbussen en hangt ze overal op. Ieder morgen, voor ik ga werken, rij ik door de omgeving om te kijken of hij er loopt. Wanneer ik 's middags vroeg klaar ben nog een keer maar je ziet hem nergens.Annemie loopt uren te zoeken en wordt steeds wanhopiger. En dan komt er op zaterdag 11 februari een telefoontje van de dierenambulance dat mensen de hond hebben zien lopen langs de weg. Annemie belt mij gelijk en gaat gelijk naar het gebied toe. 3 km van huis dus hij heeft toch een stuk gelopen in die week. Helaas moet ik zelf werken maar ik beloof de volgende dag mee te komen zoeken. Zondagmorgen 12 februari krijgt Annemie een telefoontje van een beveiligingsmedewerker die Stefan heeft zien lopen. De man had geprobeerd hem te vangen maar hij was sneller. Ik met mijn man de auto in en op weg naar het gebied waar Stefan gezien was. De hele middag hebben we gezocht maar wederom niets. Annemie gaat de dag erna weer op pad met pamfletten in de omgeving van waar Stefan het laatst gezien is. Ook gaat ze naar een helderziende die haar verteld dat hij zich schuil bij een boerderij. Annemie is daar gaan kijken en de boer heeft haar ook de schuren laten zien maar helaas geen spoor. Het zoeken gaat door en af en toe krijg je een telefoontje van mensen die hem al eerder gezien hadden. Ik snap nog steeds niet dat mensen dan de dierenambulance niet bellen. Het weekend van de 18de blijft het stil, geen teken van Stefan. En dan komt er op dinsdag de 21ste een telefoontje van een mevrouw die zegt dat Stefan bij haar in de tuin vast zat maar op het moment dat haar man hem wilde losmaken hij wegvluchten. Weer een beetje hoop en Anemie woensdag die kant op met pamfletten. Ook hier staan enkele boerderijen en een boer belt al gelijk op dat hij een vermoeden heeft dat Stefan bij hem in een schuur heeft gezeten. Annemie gaat kijken en hij heeft daar inderdaad geslapen. Hij heeft zelf een nest gemaakt en omdat de boer daar zijn compost neer gooit was er ook genoeg voedsel. Annemie gaat overal zoeken maar wederom niets. Ze belt me 's woensdag in de avond op en we spreken af om met een grote groep het hele gebied uit te kammen. Omdat iedereen werkt moeten we dit op zondag gaan doen. Annemie gaat ondertussen verder met zoeken en ook op donderdag de 24ste heeft ze de ochtend weer het gebied door gelopen zonder resultaat.. En dan komt 's middags het verlossende telefoontje. Ze belt me op mijn werk dat hij gevonden is en dat de dierenambulance hem thuis komt brengen. Hij is op een terrein onder een aanhangwagen met zijn riem vast blijven zitten. De mensen hebben gelijk de dierenambulance gebeld en die heeft hem er onder uit gehaald. Ik beloof haar dat ik 's avonds uit mijn werk gelijk langs kom met champagne (voordeel dat ik in een slijterij werk). Dus 's avonds op weg naar Stefan en Annemie. De dierenambulance had hem netjes thuis gebracht en Annemie had een buurman gevraagd om hem naar boven te dragen uit angst dat hij zou ontsnappen. Nou hij liep dus gewoon netjes aan de riem mee.
En dan ligt hij heerlijk tegen de verwarming aan ontspannen te slapen. Hij kijkt je nog wel aan van wie ben jij maar hij is niet schuw. Ook heeft hij voldoende eten gehad want hij is niets af gevallen. Ik proost met Annemie op de goede afloop en geef haar tips over hoe nu verder. We laten Stefan aan de riem uit op het balkon. Ik pak hem op om hem weer naar binnen te zetten en om te kijken hoe hij reageert. Hij vindt alles best. Ik geef Annemie het advies om kaas te pakken en zo een spoor van blokjes naar haar toe te leggen zodat hij naar haar toe komt. Dit gaat heel goed en hij eet het laatste stukje uit haar hand. Daarna doe ik hetzelfde met brokjes en ook bij mij pakt hij het laatste brokje uit de hand. Stefan is van zichzelf al een angstig hondje door wat hij in Spanje heeft meegemaakt. Met dit erbij is dat natuurlijk niet bevorderlijk. Langzaam zal hij weer vertrouwen in de mens moeten krijgen maar ik weet zeker dat dit bij Annemie gaat lukken. Hij krijgt een tuigje en een halsband om bij het wandelen en honden moeten voorlopig uit de weg worden gegaan. Ook zal hij waarschijnlijk nooit los kunnen maar ja we zijn al blij dat hij weer thuis is. Nog een wormen kuurtje want wie weet wat hij allemaal heeft gegeten. Ook een bezoek volgende week aan de dierenarts en in de loop van de tijd een cursus staan op de progamma. Ik blijf contact houden met Annemie en
Nog een lange weg te gaan maar wat zijn we blij dat hij weer terug is!
Namens Annemie iedereen die de afgelopen tijd heeft geholpen met zoeken of op welke andere manier ons heeft gesteund BEDANKT!

Simone
Vrijwilligster ACE


Annemie namens iedereen succes met Stefan !!

zaterdag 25 februari 2012

Chica en Champ twee van de drie musketiers zijn herenigd !!

Vandaag hadden we afgesproken in de Soesterduinen, we waren heel benieuwd of de hondjes elkaar zouden herkennen. We kwamen en lopen en ze waren wel heel erg in elkaar geïnteresseerd op een lieve manier, ze bleven maar aan elkaars neus snuffelen maar leken elkaar niet meer te kennen en toen we gingen wandelen, "ooohhh het was zoo mooi waar Chica ging, ging Champ en waar Champ ging, ging Chica". Als ik eraan terug denk word ik weer helemaal warm van binnen twee zulke lieve hondjes zo samen!! 

Klik voor foto's HIER

Verslagje ACE doggywalk

Wat een heerlijke dag voor mens en dier vandaag! Prachtig wandelweer en alles was tot in de puntjes georganiseerd.
Sandor (ACE Fuego) was door het dolle heen en wist in het begin gewoon niet wat hij het eerste moest doen. Snuffelen, of toch heeeel hard rennen, of kennismaken met één van de vele honden? Helemaal geweldig vond hij het, en wij genoten met hem mee. Halverwege ging het even mis, aangezien hij tegen een stroomdraad was aangelopen. Oei en dan is het toch zo’n gevoelig zieltje. Hij wilde alleen nog tegen ons aangeplakt lopen en lustte zelfs geen koekje meer. Hij was er behoorlijk van ondersteboven, en we besloten het maar een beetje te negeren. En dat hielp, want uiteindelijk ging zijn staartje weer de lucht in en ging hij weer lekker met andere honden rennen. Onderweg waren er nog leuke verrassingen voor hond en mens en uiteindelijk bereikten we moe maar voldaan het eindpunt.  Na ontvangst van een doggybag, hoe leuk!, tijd voor een bakje koffie met wat lekkers in afwachting van de loterij.  Prachtig om al die verschillende honden te observeren.  En wat geweldig dat deze verschoppelingen allemaal zo worden vertroeteld.  Ineens dook er een ongerust snuitje onder de tafel vandaan..........
Nee, Sandor je hoeft hier écht niet te blijven, we gaan straks lekker weer naar huis.  Sandor had erg veel haast om de auto in te komen, en toen we de snelweg opdraaiden lag hij al lekker onder een fleecedekentje te slapen.  En terwijl ik dit verslagje schrijf ligt er een tevreden hondje in zijn mand te dromen, ik hoor hem piepen en blafgeluidjes maken.  Zijn pootjes maken renbewegingen, dus waarschijnlijk doet Sandor de wandeling in zijn slaap nog een keer over. 
 
Wij willen de mensen die deze doggywalk georganiseerd hebben heel erg bedanken voor hun inspanningen. Het was een heerlijke middag en het is zeker voor herhaling vatbaar.
 
Met vriendelijke  groeten,
Mai Mai, Mieke en Sandor
 



 

Enkele kansloze ook naar huis, !!! Hartelijk dank weer !!!!

Het was mooi om zien, het was hartverwarmend om Jerome en Amka te ontmoeten, twee jonge mensen die speciaal hun ticket hadden verzet om een kooi extra mee te nemen, geweldig toch,...maar zij namen ook enkele speciale passagierstjes mee,  onze lieve FATI, klein yorkietje dat zo zwaar werd verwaarloosd, dan ons ander zorgenkind Moppie Romie, onze Bolero die het bijna niet had gered maar door foster mama Mar werd gebracht en er geweldig uitzag, geen angst meer, onze Anne Marie die het zusje wordt van FATI, en last but not least onze aandoenlijke TARIFA, die eindelijk een arm mandje krijgt,...Het was een emotionele vlucht voor ons allemaal, maar ook heel erg hartverwarmend wetende dat zij nu gelukkig worden !!


Moppie Romie,... zo een schatje, ook een warm mandje,........
De hele familie, allemaal even voor de camera,......



De ANTONELLO van Flightcare kwam ook even mee op de foto met Diane,...
Antonello van FLIGHTCARE wilde graag Moppie Romie van ons adopteren,......
Mar Fostermama van Bolero,.... met onze zorgenkinderen MOPPIE ROMIE EN FATI,....



Bedankt aan alle mensen die ons kleren en brac a brac doneren !!

        Onze tweede hands shop in SAN PEDRO krijgt kleur, we hebben het allemaal een beetje op orde 
        en de klanten vinden ons weer stilaan terug,...

        Met dank aan iedereen die ons hiermee hielp!!!  Het helpt ons in deze zware crisis die we trachten te trotseren !!!    
       
        Een dankbare poor van al onze stakkers!!!!   Fabienne
 

 

Doggywalk

Iedereen die morgen meedoet met de doggywalk wens ik veel plezier en hoop dat het een fijne wandeling wordt.
Verslagen en foto's zijn van harte welkom.
en ik zet ze op het blog.

donderdag 23 februari 2012

Sfeerbeelden 22 februari 2012



JUMAH,... nog steeds bang, hier wordt aan gewerkt,...



   GOLFO,...  


OLIVIA,....oude fokhond rustende nu bij ons,..geen pupjes meer,...

 Een Nederlandse familie op bezoek

Wat een etensbakken, allemaal weer blinkend schoon!!

 Het nieuwe oudje is erg erg triest,...zijn leven lijkt wel op te houden,... zo pijnlijk om te zien,...geen tandjes meer, geen wandeling meer, uit de auto gezet en daar gingen ze,...dit hondje heeft dringend hulp nodig 
   ons kleine oude pompoentje,...