Tot mijn grote verdriet moet ik melden dat ik mijn lieve hond Sandia maandag 15 september moest laten inslapen.
Ze was al een aantal maanden minder goed. En de laatste weken moest ze steeds braken, at steeds minder goed tot niets, en viel snel af.Meerdere bloedonderzoeken in het afgelopen half jaar, lieten zien dat haar nieren verslechterden.
In augustus liet ze meerdere keren in de nacht haar plas lopen. Dat stopte echter weer.
Eind augustus heb ik nog röntgenfoto's laten maken, om te zien of er dan nog iets anders aan de hand was en daarop kon de dierenarts toen geen bijzonderheden zien.
Echter, na haar inslapen, afgelopen maandag, heeft de dierenarts haar nog verder inwendig onderzocht, omdat hij achteraf toch iets onverklaarbaars op één van de röntgenfoto's had gezien. Dat bleek inderdaad op iets anders dan de nieren te duiden, namelijk een trosvormige, kwaadaardige tumor bij de ophanging van de milt. Dat verklaarde haar symptomen helemaal voor mij en gaf mij de rust dat ik juist gehandeld had, door haar te laten inslapen. Het was uitzichtloos.
Hoewel ze tot op het laatst genoot van haar dagelijkse lange wandeling (zie foto), was ze flink afgevallen, van 15 naar 12 kg, in korte tijd. Ze at bijna niks meer of moest hevig overgeven. Zo kon ze niet verder.
Afgelopen weekend heb ik haar nog proberen te verwennen, maar maandag stond mijn besluit vast.
Dit moest de dag van het afscheid worden...
Sandia is 14,5 jaar geworden, waarvan ze bijna 13 jaar bij mij is geweest.
December 2012 had ik haar geadopteerd.
Ikzelf, mijn familie en vrienden die haar gekend hebben, zullen haar altijd blijven koesteren in ons hart, want het was een heel lief beestje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten