Gewoon even een berichtje over Dante.

 Ruim 12 jaar geleden hebben we via ACE Dante geadopteerd. Er was de nodige overredingskracht nodig om zover te komen want we hadden geen ‘ontsnappingsvrije’ tuin. De tuin is zo’n 1,5 hectare (een park) en we wonen midden tussen de weilanden aan een doodlopend zandpad en we hadden Max. Max was een hondje (kruising border collie) afkomstig als pup van een lokale boerderij en op het moment van de adoptie van Dante was hij 4 jaar oud. Max kon dus als ‘ouder’ van Dante dienen. En daarom mochten we toch Dante adopteren. Omdat niet duidelijk was wanneer hij naar Nederland kon komen ben ik naar Malaga gevlogen en heb hem daar met vier andere honden opgehaald.

Dante is geen makkelijke hond. Hij was en is bang voor vreemde mensen en heeft een enorm overlevings-/jachtinstinct. Aan de andere kant is hij heel lief en ook heel slim (leert snel). Max en Dante waren dus twee ‘broertjes’ maar speelden niet met elkaar wat wel oorspronkelijk de bedoeling was. Zo hield Max van ballen maar Dante helemaal niet. We hebben een tijdje behendigheidstraining gedaan en bij Max was het “lang leve de lol” (niet luisteren dus 😉) en Dante had een hekel aan het wachten en dan werd hij ongedurig. Ondanks dat ze heel af en toe stevige ruzie hadden, vooral toen Dante volwassen werd, konden ze niet zonder elkaar. Als we bijvoorbeeld met een van beide honden naar de dierenarts moesten dan wilde de andere ook mee ondanks dat ze beide een hekel aan de dierenarts hadden. Alles met z’n tweeën, als de ene naar buiten moest dan moest de andere mee. Bij het uitlaten en wandelen hielden ze elkaar continu in de gaten want als we niet met z’n vieren waren (mijn vrouw en ik met Max en Dante) dan klopte het niet.

Helaas is twee maanden geleden op ruim 16-jarige leeftijd Max overleden. Mijn vrouw en ik waren er erg emotioneel onder en Dante blijkbaar ook. Het heeft bij Dante ruim een maand geduurd voordat hij bij het uitlaten niet meer achterom keek waar Max bleef. In het begin wilde hij zelfs helemaal niet meer mee naar buiten, alleen maar in z’n mand liggen. Dante is ook veranderd sinds het overlijden van Max, hij is veel aanhankelijker geworden en wil altijd bij je zijn. Hij vraagt ook meer aandacht door naar je toe te komen en geluidjes te maken.

Dante wordt in december 13 jaar en hij is nog steeds gezond. Hij wordt ouder en minder actief maar af en toe weet hij toch nog een haasje te vangen die hij dan verorbert (verser vlees kan hij niet hebben…). Het blijft een ‘eigenheimer’ maar we hopen dat we nog een paar jaar van hem mogen genieten!

Max op de voorgrond en Dante aan het ‘donderjagen’. 

gemaakt door onze uitlaatservice (daarom is hij aangelijnd) terwijl hij in ons vennetje wil gaan drinken.