In memoriam: Duke

Zijn bedroefde vrouwtje schrijft: "Mijn grootste angst sinds je diagnose in december was niet weten wanneer het tijd zou zijn om je te laten gaan. 'Hoe ben ik zeker dat het je wens is', vroeg ik aan de mensen rondom mij. 'Ik ging het aanvoelen en zien aan je', kreeg ik te horen. Je zou me wel een bepaalde blik geven die om rust vraagt.

De mensen rondom mij hadden gelijk. Daar was je dan met die blik. Met heel veel pijn in het hart gun ik je je rust❤️‍🩹.
Dank u voor de jaren liefde, steun, onnozeliteit, knuffels, kusjes, kapotte knuffels. Dank u om me elke dag even blij te begroeten, als ik thuis kwam ondanks de pijn die je had op het einde.

Liefde is soms ook loslaten. Beste maatje, kwispelaar, drummer, helikopter, Dukie aka Duke ik hou van u en dat zal ik ook altijd blijven doen. 💫🦋"