De tranen rolden over hun wangen toen deze familie aan onze
poort stond, tranen van verdriet en van
onmacht… Ze hadden ons
gecontacteerd nadat ze geen uitweg
meer wisten. Ze verloren hun huis en hun nieuwe huurbaas wilde geen honden, hun hart brak, maar ze lieten Bockie toch gaan.
Bockie’s wereld is gebroken… Hij huilt van verdriet, hij weet het echt niet meer. Het schuim staat op zijn bekkie van de stress, hij huilt van angst, bibbert van ellende. Een hondje dat altijd in huis was, teveel koekjes en teveel van alles wat goed is kreeg, lekker verwend was en zijn familie adoreerde. Hij loopt nu bij ons aan de burelen, maar hij is echt helemaal van slag… Het is altijd zo triest als een hondje uit een thuis komt.
Bockie is een groter formaat Bodeguero, kent huis-, tuin- en hondenperikelen, is zindelijk, dol op kinderen, mensen en andere honden! Wie redt deze stumperd?
.jpeg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten