We
kregen een dringende vraag om hulp uit het dodenstation, het zit er stamp- maar
stampvol, er kan niets meer bij… Mensen die hun dier(en) willen dumpen worden
gewoon weg gestuurd, ze nemen niets meer binnen. Kan je indenken wat er met hen
gaat gebeuren... In het dodenstation zelf zitten veel te veel honden samen, ze
hebben honger, kunnen niet of nauwelijks bewegen en raken zo gefrustreerd dat
er irritatie en zelfs gevechten uitbreken met alle gevolgen van dien.
Wij hebben uiteraard geholpen voor zover we konden, maar we zitten zelf meer dan vol. Deze keer hebben we vier honden kunnen redden, maar ook 4 poesjes. En net op de valreep kwam er nog een dametje aanlopen die kittens gevonden had bij de vuilbak, maar ook zij werd weggestuurd, “geen plaats”. Zij zitten nu ook bij ons, deze arme weerloze sukkeltjes. We hebben beloofd vlug terug te gaan zodra we plaats hebben, in de hoop nog meer levens te kunnen redden.
Het is hier nog nooit zo erg geweest, covid bracht niet alleen mensen maar ook dieren weinig geluk. Kolonies raakten ontregeld, de toen zo goed als lege dodenstations zijn nu over- en overvol. De huidige mentaliteit is werkelijk zorgwekkend. De onverschilligheid en het egoïsme in deze wegwerpmaatschappij maakt heel veel kapot… Waar is de goeie ouwe tijd? Ook al klinkt het ouderwets, het is een waarheid als een koe… Menselijkheid is nog ver te zoeken, en de dieren zijn hier zoals altijd, weer de dupe van...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten