Berichtje van bedroefde adoptante: "Morgenavond
(vrijdag) om 19 uur moeten we één van de moeilijkste beslissingen nemen . We
moeten je op je 11-jarige leeftijd laten gaan, zeker geen makkelijke
beslissing. Maar we moeten aan jou denken . De laatste 2 jaar ging het op en
af. Je begon te sukkelen met een chronische ontsteking aan je oorschelp , en
ook had je 2 hersenattackskes. Doordat je vocht, werd je weer goed . Toen
je ongeveer 8 j geleden bij ons kwam had ik nooit gedacht dat wij zo'n dikke
vrienden zouden worden. Je papie was je dikste vriend, en ik was bijzaak . Tot
6 j geleden ikzelf thuis ziek werd, en we dagelijks samen waren . Ik praatte
tegen je, en je antwoordde me steeds op een leuke, speciale manier. Wat ben ik
van je gaan houden... Met je echte boxerstreken hebben we steeds zo met je
moeten lachen. De kinderen konden je steeds knuffelen. Wandelen deed je ooh zo
graag, en thuis met de bal spelen was je liefste bezigheid. Maar nu kan je niet
meer alleen opstaan, we moeten je helpen met stappen, want je kan niet meer op
je achterste poten lopen. Je wilt niet meer eten of drinken. Je geeft zelf aan
dat het goed geweest is. We hopen dat we jou een goede 2de leven hebben
gegeven. Wat zien we jou graag, maar binnen paar daagjes ben je terug lekker
thuis. Wat gaan we jouw gesnurk missen. Je kleine broer choco zal je zeker ook
hard missen. Het gaat je goed vriend...."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten