In memoriam Koos

Vandaag is Koos ingeslapen. Koos heeft al maanden ernstige spierverslapping in de achterhand, en ondanks alles wat de dierenartsen hebben geprobeerd, het wilde niet verbeteren. Koos is hier samen met Noelle gekomen, die al eerder is overleden aan botkanker. Ze waren een koppeltje. Koos was eerst geadopteerd, daar is het niet goed gegaan. Bijten, ruzie maken met de andere hond. De adoptanten konden niet met hem normaal over straat lopen, want Koos ging zijn weg. Op de hondenschool zeiden ze dat Koos niet het vermogen had om nog iets te leren en 2 gedragstherapeuten zeiden, deze hond komt nooit meer goed. Toen moest hij weg, nadat hij zijn baasje over de grond had getrokken met als gevolg 2 gekneusde knieen. In opvang gekomen en daar heeft hij Noelle leren kennen en werden ze een koppeltje. Ook daar moest hij weg,, samen met Noelle, omdat ze te veel blaften. Hier gekomen en inderdaad Koos kon niet normaal aan een lijn lopen. Liet zich vallen, tollen etc. Hier eerst met Koos gaan oefenen na een aantal maanden is hij naar de hondenschool gegaan. En ook daar was hij eerst weer in zijn oude gewoonte gevallen, van niet kunnen lopen op vreemd terrein. Na enkele weken draaide het tij en daar ging Koos in topvorm. De mensen van de hondenschool en de examinators zeiden wat een combinatie is dit zeg, fantastisch. En dat voor een Spaanse hond die geen vermogen had om te leren. Koos was een geweldige hond, die tijd nodig had, wat zullen wij hem gaan missen, onze kanjer. Koos is 12,5 jaar geworden. Koos was een hond van de ACE. Vaarwel grote knul.

Dank jullie wel Marjolein en Sonja voor jullie goede zorgen!