Bruno viert vandaag zijn 18de verjaardag!!!

18 jaar geleden geboren, ergens in Spanje. Het is een raadsel waar en hoe hij de eerste 6 jaren heeft geleefd. 

Op zijn 6e belandde hij in een dodingstation.  Daar liep Fabiënne.  Ze had die dag inmiddels 10 honden uit het dodingstation opgekocht en daarmee deze honden gered van de dood. Door een administratief probleem was ze gedwongen door het station te lopen naar het kantoor, langs de kooien van honden die ze die dag niet kon redden. 

Toen ze terug liep naar de bus, moest ze haar best doen om niet naar al die arme stakkers te kijken, die geen kans kregen om uit de dodingstation te ontsnappen. Ze voelde de ogen van 1 hond priemen.  Tegen al haar gevoel en verstand in, keek ze toch. Daar zat hij dan, een zielepoot met smekende ogen die óók graag mee wilde. Maar de bus was vol. De eigenaar van het dodingstation kon (of wilde) niet zeggen wanneer de tijd voor de zielepoot was gekomen: de dood kon vandaag komen, morgen, of volgende week. Maar zoals voor elke hond in dit station was dat sowieso binnen 2 weken. 

Fabiënne stapt de bus in, terug naar haar asiel. Onderweg denkt ze alleen nog maar aan de zielepoot die ze niet mee kon nemen. Bij de eerste rotonde draait ze om en gaat toch terug naar het dodingstation. Ze kan het niet over haar hart krijgen om de zielepoot met zijn smekende blik achter te laten. 

Ze betaalt zijn 'losgeld', schuift wat met de kooien die gevuld zijn en de zielepoot kan mee. 

De zielepoot ziet in het asiel allerlei honden komen en gaan, terwijl hij blijft wachten op zijn gouden mandje. Hij maakt veel vrienden onder de vrijwilligers en stagiaires. Iedereen is gek op hem, iedereen gunt hem meer dan een leven in het asiel. 

Na bijna 2 jaar is dan eindelijk zijn tijd gekomen: ook hij mag het asiel verlaten. Samen met 3 andere honden vliegt hij naar Nederland. 

Daar wacht ik op hem. We worden zijn gastgezin en gaan hem laten wennen aan het leven in Nederland, in een huis, met andere 4-voeters. Met als doel dat hij door een gezin definitief wordt geadopteerd. 

De vlucht blijkt voor sommige honden onprettig te zijn. Eentje heeft zichzelf helemaal ondergepoept en ze blaffen bijna allemaal. Als de ACE vrijwilligster op schiphol hem uit zijn vluchtbox wil halen, bijt hij haar. Wat is hij angstig!

Ik open de box en ga ernaast zitten. In mijn ooghoek zie ik een snuffelende zwarte neus er langzaam uit steken en hij doet een klein stapje naar voren. Ik raak voorzichtig zijn voetje aan, kriebel zijn poot, zijn borst, zijn nek en pak de halsband vast, klik de riem eraan en Bruno komt blij en enthousiast uit zichzelf uit de box. De vrijwilligster was inmiddels al vertrokken en ik laad de box en Bruno in de auto, op weg naar zijn tijdelijke thuis. 

Hij blijkt een lieverd, een knuffel, een prachtige hond, dankbaar en enorm aanhankelijk. Maar zodra we buiten lopen en in contact met vreemde honden of mensen komen, dan ontpopt hij zich tot een waker, die er alles aan doet om 'zijn' roedel te beschermen. En als dat betekent dat hij moet bijten, dan zal hij dat doen!

Vreemden worden niet getolereerd. Ik heb aardig wat kledingstukken mogen vergoeden. Ook heeft hij een nare ruzie gehad met een hond uit de buurt. 

Gek genoeg waren honden die ik mee naar huis nam, allemaal welkom. Een gevonden labrador, een weekend-chihuahua, zelfs onze tweede opvanger Arturo de mopshond kon zonder al te veel problemen met Bruno samen wonen. (Arturo vond zijn gouden mandje in Hoensbroek, kreeg de naam Mambo en heeft bijna 6 jaar lang als een koning daar gewoond. Hij is een paar jaar geleden rustig ingeslapen.)

Verschillende koppelpogingen met aspirant adoptanten mislukten, één ontmoeting was werkelijk dramatisch!

Inmiddels wisten wij wanneer we hoe moesten reageren om nare situaties te voorkomen. We besloten daarom Bruno zelf te adopteren. Die paar jaar die hij nog had, wilden we hem in alle rust bij ons geven(hij was 9,5 jaar toen we dit besluit namen). 

Inmiddels woont hij ruim 9 jaar bij ons en is hij vandaag 18 jaar geworden. De roedel is uitgebreid met een chihuahua, die regelmatig in zijn nek ligt. 

Bruno is wat doof en wat langzamer, maar waken en beschermen doet hij nog als de beste. 

Vandaag vieren we zijn verjaardag. Omdat Fabiënne hem zag. 

Onder is Ami (Frikandel, Francesco), Bruno en naast Bruno is Cooper (Drago)