Deze week is het een jaar geleden dat ik naar Nederland
gekomen ben om twee “pensionada’s” bij te staan in de plotselinge leegte van
hun dagen.
Dat ik daar het warme Spanje voor moest verlaten, is
achteraf toch geen verkeerde beslissing geweest. In het begin heb ik ze wel
veel moeten leren, zoals het feit dat ik geen prijs stel op een verblijf in de
bench, liever niet alleen thuisblijf en welk voer een hond wel en welk voer hij
niet lekker vindt, maar ik moet zeggen dat ze dat redelijk snel hebben
opgepakt.
In ruil voor mijn luisteren, het staken van de
achtervolgingen van auto’s en het niet meer agressief benaderen van grotere
honden heb ik nu zelfs een plekje op de bank weten te veroveren.
Ook heb ik ze geleerd hoe vaak ik uitgelaten wil worden en
hoe lang via de, onder honden heel bekende, plassen-in-huis methode.
Toen ik aankwam woonde er ook een kat in huis, wat best wel
gezellig was, maar deze is helaas overleden.
Het huis zelf heeft een ruime tuin waar ik mij lekker in uit
kan leven en die ik vrij probeer te houden van indringers, zoals vogels,
kikkers, katten etc.
Gelukkig ben ik niet aangewezen op mijn huisgenoten voor
gezelschap, maar heb ik een hele nieuwe vriendenkring opgebouwd.
Zoals daar is: de
buurhond Max, waar ik lekker mee kan
rennen
; mijn kleine vriendin Esmee die hier twee dagen in de week
is;
de buurman Marten waar ik kan blijven als
ik niet met mijn baasjes mee kan; de kinderen van mijn baasjes die mij
vertroetelen als ze op bezoek komen en natuurlijk jullie, mijn face-book
vrienden, die ik altijd om raad kan vragen. Helaas heeft dat nog nooit iets
zinnigs opgeleverd.
Min punten zijn er natuurlijk ook; ik moet ‘s nachts beneden
blijven en mag niet op het voeteneind slapen; ik mag geen hardlopende mensen
laten schrikken met schijnaanvallen; ik mag niet naar buiten om mensen die
vuurwerk afsteken aan te pakken en ik moet lekkers dat ik soms op straat vind
laten liggen.
Al met al ben ik toch blij, dat ik besloten heb, om deze
mensen wat regelmaat in hun dagen te bezorgen.
Met vriendelijke groet,
Max.
Ik heb ook een eigen Facebook pagina, hier kan je me vinden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten