Hij werd door zijn baasje afgegeven
in een dodenstation, en zijn wereld werd meteen een
hel,… Een wit bolleke wol dat 10 dagen kreeg om een andere
menselijke liefde te vinden,… Dany werd echter zo angstig en bang,
en beet om zich heen, wilde niets, moest niets,… Wilde
niemand,… Als mensen dan om hem heen kwamen staan en het mooie,
ondertussen wel vuile, bolletje zo zagen, verloor hij al zijn
kansen,… Daarom namen wij hem mee,… Eens bij ons aangekomen,
ontdooiden zijn de doodsangsten en zenuwen, hij werd eerst heel
stil en begon toen te bibberen,… Met twee armen om hem heen en lieve woorden
begon hij helemaal anders te worden,… Vandaag is hij bij zijn
opvanggezin een grote, grote schat,… Van angst of bijten is er
niets meer te bemerken, hij is nu een normaal en rustig en goed hondje,… Zijn
hel is voorbij,… Als je dat ziet dan leef je zo mee,… Die bange
oogjes, dat tere lijfje, zijn stinkende vacht die ooit wit als een parel was,…
Hij kwam gewild op deze wereld, was veel geld waard, was ergens
welkom, en dan plots, om welke belachelijke reden ook,… Zijn dood
afwachtend in een dodenstation,… Zij vragen niet om bij ons te zijn,
wij mensen, wij nemen hen in huis,… In ons midden,… En dat zou voor
het leven moeten zijn, niet voor maar even,… Dany, een van de
zovelen,...
Meer informatie over Dany vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten