Als dierenarts werd ik gebeld om een 13-jarige Ierse hond genaamd Belker te onderzoeken.
De familie van de hond, Ron, zijn vrouw Lisa en hun zoon Shane waren erg close met Belker en wachtten op een wonder.
Ik heb Belker onderzocht en ontdekte dat hij aan kanker stierf. Ik vertelde de familie dat ik niets kon doen voor Belker, en ik stelde voor om de euthanasie procedure in haar huis te doen.
De volgende dag voelde ik hun gevoelens van volle kracht toen Belker werd omringd door zijn familie. Shane leek zo stil en streelde de hond voor de laatste keer, en ik vroeg me af of hij begreep wat er aan de hand was. Na een paar minuten viel Belker vredig in slaap om nooit meer wakker te worden.
Het kind leek de overgang van Belker zonder problemen te accepteren. We zitten hier een tijdje om ons af te vragen waarom het leven van honden korter is dan dat van mensen.
Shane, die aandachtig luisterde, zei: "Ik weet waarom.''
Wat hij toen zei verraste me: ik heb nog nooit een betere verklaring gehoord dan deze. Dit moment veranderde mijn manier om het leven te zien.
Hij zei: "Mensen komen naar de wereld om een mooi leven te leren leven, zoals van anderen houden en een goed mens zijn, toch?''
”Nou, aangezien honden al geboren zijn wetende hoe ze dit allemaal moeten doen, hoeven ze niet zo lang te blijven als wij.''
De moraal van dit verhaal is:
Als een hond je leraar was, zou hij je dingen leren zoals:
* wanneer je geliefden thuis komen, moet je altijd hallo zeggen;
* laat nooit een kans voorbijgaan om te gaan wandelen;
* ervaar frisse lucht en wind;
* ren, spring en speel elke dag;
* verbeter je aandacht en laat mensen je aanraken;
* vermijd " bijten " wanneer alleen een " grom " voldoende zou zijn;
* in warme dagen, ga op het gras liggen.
En vergeet nooit: ”Als iemand een slechte dag heeft gehad, blijf dan stil, ga naast hem zitten en laat hem voelen dat je er bent...”
Dat is het geheim van het geluk dat honden ons elke dag leren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten