Dena, onze andere hond uit Suriname, moest wel even wennen aan je. Lichtelijk boos op ons, maar nu zijn jullie onafscheidelijk.
Elk jaar naar Limburg, eindeloze wandelingen maken, wat kunnen jullie daar van genieten.
Vorig jaar april is jouw maatje Ron, mijn man, plotseling overleden. Een hele klap voor ons allemaal. Dat was zwaar, je wilde even niets meer eten, net als Dena, net als ik. Ik had even geen oog voor je, maar jij dwong me weer structuur in de dag te krijgen. Want dat heb jij hard nodig, en ik ook overigens. Gelukkig heb je je aan kunnen passen en ben je weer happy. Zeker nu ik het huis van ons heb kunnen kopen, is er rust. We blijven in ons vertrouwde stekje. Sinds die tijd wel extra waaks geworden, maar dat heeft ook wel wat. Misschien dat we er een hond bij gaan nemen, een grotere, om ons extra veilig te voelen hier in ons grote huis. Maar daar gaan we nog over nadenken. Dit jaar gaan we weer naar Limburg, want dat is wat we altijd deden, en jou te zien genieten is mij alles waard. ❤
Geen opmerkingen:
Een reactie posten