Een VRIJWILLIGER vertelt :

"Mijn verhaal :

Bijna 11 jaar geleden kwamen we toevallig in contact met "Spaanse Honden in Nood". We wisten toen nog niet dat er organisaties bestonden die in het buitenland honden gingen redden en die daarna hier ter adoptie aanboden.

Na telefonische afspraak kwam een dame langs met een vragenlijst en na een fijn gesprek tekenden we ons eerste adoptiecontract. Het ophalen van Inca, toen Fluffy, was een nieuwe maar fijne ervaring.

Jenny begon zich wat meer in de organisatie te verdiepen en raakte meer geïnteresseerd en een jaar later besloten we een tweede hondje te adopteren. Ondertussen kwam ook de vraag om de refugio te bezoeken maar omwille van vliegangst stelde zij het almaar uit. Omdat ik stilaan ook overtuigd raakte van het hele verhaal beslisten we dat ik naar Mijas zou vertrekken voor een bezoek.

Het hele gebeuren en de overtuiging van meerder vrijwilligers zette mij aan om meer te doen en zo werd ik huisbezoeker. Na enkele afspraken om samen met ervaren mensen mee te lopen kwam in januari 2012 mijn eerste solo huisbezoek op eigen benen. Omdat het toch nieuw was, besloten Jenny en ik om het samen te doen.

We kwamen bij een gezin waar al een oudere hond aanwezig was en zij zochten een speelkameraad voor hem. De keuze was gevallen op een pup uit een nestje van 4. Het gesprek was een beetje zenuwachtig maar tof en alles was naar wens wat ons betrof. Even afgezonderd in de gang om te bellen met onze chef, Nancy, en de kandidaten blij gemaakt met een contract. Het eerste bezoek was een succes en smaakte naar meer.

Spoedig volgde een nieuwe vraag en heel snel hadden we bijna wekelijks een afspraak. Onze eigen refugio thuis groeide ook en hierdoor ging ik meer alleen op pad. Iedere keer opnieuw was het spannend om te zien waar of bij wie je terecht kwam. Een huisbezoek bij een jong stel die pas samenwonen of een gesprek met oudere mensen die al jaren een hondje hadden vraagt toch een andere benadering. Het is moeilijk om op voorhand een scenario te schrijven of een voorspelling te doen hoe het bezoek zal aflopen. Ieder bezoek is verschillend, iedere situatie is anders. Heel vaak moet je ook horen wat niet uitgesproken wordt.

Voor mij, na ruim 120 huisbezoeken, is het nog steeds geen routine, ik vertrek altijd met een beetje gezonde spanning en hou ogen en oren goed open. Soms voel je na enkele minuten dat alles goed zit en een andere keer duurt het echt zijn tijd voor je overtuigd bent. Je mag nooit het lot van de hond uit het oog verliezen. Vele honden hebben het moeilijk om hier opnieuw te beginnen dus moeten we proberen te vermijden dat het de eerste keer al mis gaat. Het is mij ook al overkomen dat het toch niet lukt hoewel ik dacht dat het goed zat maar ik probeer hier wel lessen uit te trekken.

Het geeft mij nog steeds een goed gevoel wanneer ik bij adoptanten vertrek met een getekend contract op zak en de mensen zie stralen van geluk.

Wat ik ook altijd probeer mee te geven aan beginners die met mij op bezoek gaan is om vooral jezelf te blijven en het gesprek op je eigen manier te doen. De standaard vragenlijst is een hulpmiddel, niet een document om woord na woord voor te lezen.

Doe een beetje opzoekwerk voor je vertrekt : lees het verhaal van de hond op de site ( ik druk ze af en neem ze mee). Als je een bezoek doet voor een hondenras waar je niets over weet, zoek het even op of er niets “speciaal” te vermelden is. Mensen die een Galgo kiezen alleen omdat hij er mooi uitziet, weten vaak te weinig over het ras zelf.

Ik ga ook altijd eens kijken op Google maps waar ik naartoe ga. Is er een park of bos in de buurt, een hondenweide of gewoon de mogelijkheid voor een fijne wandeling...

Na zes jaar doe ik het nog steeds met volle overtuiging en ik kijk nog steeds uit naar de mailtjes van Nancy of “ dit huisbezoek haalbaar is”. Het doet iedere keer plezier als je op de SHIN-dag of op een ander evenement adoptanten terug ziet met hun huisdier en dat zij ook blij zijn mij terug te zien. De waardering en de fijne verhalen maken het voor mij nog steeds de moeite waard.

Jan"

Bedankt Jan Van immerseel voor je mooi verhaal en voor alle werk dat jij en je vrouwtje, Jenny, voor de hondjes doet... 👍

Dat het mensen mag inspireren om ook vrijwilliger te worden