Hallo lieve dierenvrienden..
Heb na een periode van verdriet, eerst het overlijden van
mijn vriend, daarna het verlies van Jo, mijn cockertje, sinds vanmorgen voor het
eerst weer uitbundig gelachen.
Na vier weken, ook mede door mijn operatie, kon ik eindelijk
weer eens heerlijk wandelen met de spanieltjes in een bos, een dorpje
verderop.
Nou, dat was voor hen natuurlijk al prachtig ,eerst mee in de
auto en dan ook nog wandelen!
Echter, ik wist dus echt niet dat ik een jachtluipaard!! in
huis had.
Kleine dappere Marie-Sol zag een Golden Retriever in het bos
aankomen, en.. hoezo metamorfose, ze veranderde op slag in een jachtluipaard, in
die zin, ze sloop op hem af, buikje op de grond, voorzichtig het ene voetje voor
de andere en de nekharen rechtopstaand.
De Golden Retriever had zo iets van, oke, geloof jezelf, maar
ik doe het niet, dus gaf geen enkele reactie.
Ja, toen was voor Solleke de grap er ook totaal af, en ging
verder met dollen met haar vriendje Jody.
Afijn, ze zijn nu heerlijk bekaf en hun belevenissen zullen
vast en zeker vannacht wel weer tot uitdrukking komen in dromen als ze lekker
bij mij in bed liggen.
Wat ik er maar mee wil zeggen is dat ik mijn spanieltjes
dankbaar ben voor hetgene ze mij geven, en vooral… dat ze me voor het eerst
sinds tijden weer behoorlijk aan het lachen hebben gekregen.
Lieve groeten van Marie-Sol, Jody en Tieske.
Jachtluipaard Marie-Sol, je zou het niet verwachten, zo,n onschuldig snoetje..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten